Το παπόρι του Κοχράνη…

 

         Μια φορά και έναν καιρό… πριν από 190 χρόνια περίπου, άντε, για την ακρίβεια το 1823, η Β’ Εθνοσυνέλευση, ορίζει μία…Επιτροπή.

         Διόλου περίεργο άλλωστε, οι Επιτροπές, είναι σταθερές αξίες στην ιστορία του Ελληνικού Κράτους. Τι θα κάνει αυτή η Επιτροπή; Θα εξετάσει τα οικονομικά του Αγώνα, και θα εισηγηθεί … λύσεις.

        Τι συμπέρασμα έβγαλε η …Επιτροπή; Μα αυτό που επί αιώνες «συμπεραίνουν» πάντα, οι επιτροπές, στην Ελλάδα. Ότι πρέπει να γίνει καλύτερη διαχείριση του δημόσιου χρήματος από τους τοπικούς άρχοντες και βέβαια ότι ο δανεισμός είναι μονόδρομος…

         Μια και δυό λοιπόν, τον Μάη του 1823, το Εκτελεστικό, όπως έλεγαν τότε την Κυβέρνηση, εξουσιοδοτεί τον Ορλάνδο, τον Λουριώτη και τον Ζαΐμη, να πάνε στις… Λόντρες και να συνάψουν ένα δάνειο. Μάλιστα τα έξοδα του ταξιδιού τους τα κάλυψε ο Λόρδος Βύρων για να επισκεφτούν συστημένοι τους …φίλους του. Τώρα τουλάχιστον πληρώνουμε μόνοι μας τα έξοδα …ταξιδίου των πολιτικών ταγών και διαπραγματευτών μας.

       Πήγαν λοιπόν στα …Λονδίνα, και μετά από …έντονες διαπραγματεύσεις -αξύριστος και κουρασμένος μεταδίδουν οι…ρεπορτερς της εποχής ότι ήταν ο Λουριωτης-, κατάφεραν, οι έλληνες απεσταλμένοι, να πάρουν ένα δάνειο από τον Λονδρέζικο τραπεζικό οίκο Λονφάν. Και βέβαια στις «διαπραγματεύσεις» πήραν μέρος και οι εκπρόσωποι του …Φιλελληνικού Κομιτάτου.

        Το δάνειο ήταν 800.000 λίρες, 5% τόκος, 3% …προμήθεια, 1,5% ασφάλιστρα. Εγγύηση; Όλα τα ελληνικά κτήματα και όλα τα ελληνικά έσοδα. Τότε τα ελληνικά έσοδα έφταναν στα 12.000.000 γρόσια. Την ισοτιμία της εποχής …λίρα- γρόσι, ομολογώ ότι την έψαξα αλλά δεν την βρήκα.

        Βέβαια, στην επαναστατική διοίκηση της Ελλάδας… έφτασαν μόνο οι 400.000 λίρες. Κάτι τόκοι των πρώτων ετών που παρακρατήθηκαν, κάτι χρεολυσία, κάτι προμήθειες…ότι απέμεινε τέλος πάντων από το δάνειο, ήταν γύρω στις 400.000 λίρες και έφτασε στην Τράπεζα Βαρφ, που έδρευε στην τότε Αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο. Βέβαια… παρότι το δάνειο ήταν ληστρικό, στην Ελλάδα χαιρετίστηκε σαν τεράστια πολιτική επιτυχία και βέβαια τότε ΔΝΤ …δεν υπήρχε.      

        Λίγο αργότερα, και αφού αυτά τα χρήματα είχαν φαγωθεί …βασικά για να κερδίσει την εμφύλια διαμάχη η παράταξη Κουντουριώτη, το Βουλευτικό αποφασίζει και τη σύναψη άλλου δανείου. Το δίνει η Λονδρέζικη τράπεζα των αδελφών Ρικάρντο, 2.000.000 λίρες αυτή τη φορά, και βέβαια στην Ελλάδα φτάνει μόνο το ποσό των 800.000 λιρών, μιας που πάλι κρατήθηκαν και παρακρατήθηκαν της Παναγιάς τα μάτια. Ή μάλλον…δεν φτάνει ΤΙΠΟΤΑ.

        Διότι … ενώ στην διαχειριστική (σκανδαλώδη!!!) επιτροπή του πρώτου δανείου, συμμετείχαν και Έλληνες, την διαχείριση της εκταμιευσης του δεύτερου δανείου, ανέλαβε το …Φιλελληνικό Κομιτάτο.

        Από αυτό το δεύτερο δάνειο, 210.000 λίρες, πήγαν για την …αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου, καμιά 80.000 για την αγορά όπλων και πυροβόλων (…….), 160.000 για την ναυπήγηση 6 ατμοκίνητων πλοίων σε εγγλέζικα ναυπηγεία … και 155.000 για την ναυπήγηση δυο φρεγατών σε ναυπηγεία της Νέας Υόρκης. Δηλαδή για να μην πολυλογούμε, δανειστήκαμε με επαχθέστατους όρους για να χρησιμοποιησουμε τα λεφτά για να ναυπηγήσουμε καράβια στα ναυπηγεία τους. Αλλά…

       Από αυτά τα καράβια μόνο τρία ήρθαν στην Ελλάδα, και μόνο ένα…για να προλάβει να ενταχθεί στον αγώνα, Από τις φρεγάτες δε μόνο μια έφτασε …κάποτε (πολύ αργά) στην Ελλάδα. Η δεύτερη πουλήθηκε για να χρηματοδοτήσει την πρώτη. Τι απέμεινε για …την Ελλάδα; …Δεν απαντάμε σε ανόητες ερωτήσεις….

       Α, το καλύτερο… οι Άγγλοι επιβάλουν με το …έτσι θέλω, έτσι γουστάρω, έτσι μου αρέσει ρε αδερφέ, Αρχηγό του …«στόλου», τον Ναύαρχο λόρδο Κόχραν.

       Στην Ελλάδα το Μεσολόγγι έχει ήδη πέσει. Ο Κόχραν, αφού έχει φαγωθεί το σκυλί με το λουρί, επισπεύδει τη ναυπήγηση της “Καρτερίας” ώστε να πλεύσει τουλάχιστον αυτή για βοηθεια. Το πλοίο, το πρώτο ατμοκίνητο για πολεμικές επιχειρήσεις, το πρώτο στην ιστορία του κόσμου, έπρεπε να είχε παραδοθεί τον Αύγουστο του 1825 αλλά οι εργασίες του θα τελειώσουν τον Μάρτιο του 1826.Τέλος πάντων, έτοιμη (ο Θεός να την κάνει …έτοιμη γιατί πήρε και φωτιά, έξω από την Σαρδηνία) η περίφημη Καρτερία, ναυπηγημένη που αλλού… στο Brant Shipyard, Deptford on Thames καταφτάνει τον Σεπτέμβρη 1826 στα ελληνικά νερά. Το παπόρι του Κοχράνη…

       Για τα …υπόλοιπα σκάφη; Έχει ήδη ξεσπάσει το περίφημο «σκάνδαλο του Λονδίνου» όπου «ανακαλύφθηκε» ότι οι τριτεγγυητές, διαχειρίζονταν τα χρήματα του δανείου…φορτώνοντας άχρηστα υλικά, προμήθειες και …αμοιβές….Άλλο πάλι και τούτο…

       Πως θα επανδρωθεί τώρα το πλοίο; Μα όχι βέβαια, από Έλληνες ναυτικούς. Θα πληρώσουμε εγγλέζικο πλήρωμα…διότι…

       Η απάντηση του Κόχραν στους Υδραίους που το πήραν κατάκαρδα το ότι δεν προτιμήθηκαν Έλληνες ναυτικοί για πλήρωμα, ήταν …ότι δεν ήρθε στην Ελλάδα για διασκέδαση, θα προσλάβει …χρησίμους.

       Από τα υπόλοιπα 5 ατμοκίνητα που είχαν παραγγελθεί η “Επιχείρηση” θα φθάσει στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1827, ο “Ακαταμάχητος” θα …καταστραφεί σε δοκιμές στον Τάμεση και τέλος ο “Ερμής”, θα φτάσει στο Ναύπλιο τον Οκτώβριο του 1828.

      Αν σας θυμίζει κάτι όλο αυτό; Αν σας παραπέμπει κάπου όλο αυτό… Κάθε ομοιότητα είναι απλά συμπτωματική. Ούτως ή άλλως, η ιστορία θα επαναλαμβάνεται και θα ξαναεπαναλαμβανεται μέσα στους αιώνες, φάρσα ή όχι, πάντα τραγική, πάντα επώδυνη και πάντα πολύ …ακριβή. Πολύ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΜΕΝΗ.

      …Έτσι… Πάντα… Πατριωτικά… «Για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία»

     Α, καλέ θα ξέχναγα το …..καλύτερο!!! Το 1838, ο Υπουργός Οικονομικών της Βαυαροκρατίας, κατηγόρησε τους διαπραγματευτές για τους επαχθείς …όρους δανεισμού, και το …Ελεγκτικό Συνέδριο προχώρησε σε προσημείωση των περιουσιακών τους στοιχείων για να δημευτούν. Προσέφυγαν στη …δικαιοσύνη… και ΒΕΒΑΙΑ, δικαιώθηκαν.

ΦΟΛΟΝΟΗ blogspot

Δύο λόγια για το Σύνταγμα…

       Το Σύνταγμα στην πραγματικότητα, εκτός από την συμφωνία επί των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων των Πολιτών ενός κράτους, αποτελεί και το Κοινωνικό Συμβόλαιο ανάμεσα στον Λαό και τους εντεταλμένους εκπροσώπους του, όσον αφορά στην άσκηση της διακυβέρνησης και κρατικής διαχείρισης από τους δεύτερους για λογαριασμό των πρώτων…

     Η παραβίαση των θεμελιωδών άρθρων του Συντάγματος από οποιοδήποτε από τα δύο συμβαλλόμενα μέρη, επιφέρει συνέπειες που επισύρουν ακόμη και την ποινή του θανάτου… σε οποιοδήποτε από τα συμβαλλόμενα μέρη…

       Τα θεμελιώδη άρθρα του Συντάγματος υπερισχύουν κάθε νόμου, έσωθεν ή και έξωθεν επιβαλλόμενου και αποτελούν την ισχυρότερη δυνατή προστασία των δικαιωμάτων του Ελληνικού Λαού και έναντι οποιασδήποτε απειλής της ακεραιότητας του Ελληνικού Έθνους…

      Αλλά… με τις διάφορες αναθεωρήσεις, οι εκάστοτε κυβερνήσεις επιδιώκουν και έχουν καταφέρει ως έναν μεγάλο βαθμό, την αποδυνάμωση αυτού του κοινωνικού συμβολαίου και τον έμμεσο ευτελισμό του…

       Δεν είναι τυχαίο που στις μέρες μας αρκετοί από τους προδότες του κοινοβουλίου φωνασκούν σαν πόρνες σε διαμαρτυρία κατά της πορνείας, και μιλούν για «ανάγκη» αναθεώρησης του Συντάγματος με το πρόσχημα της δήθεν προστασίας της δημοκρατίας… Αλίμονο! Οι σφετεριστές του δημοκρατικού πολιτεύματος τολμούν και ομιλούν για την προστασία του! Μα φυσικά, ποια άλλη καλύτερη εποχή από την σημερινή για την επιβολή και ενσωμάτωση άρθρων που θα ανταποκρίνονται αρκούντως στα προδοτικά τους συμφέροντα;

       Και δεν είναι λίγοι και οι «πολίτες» που επιζητούν την αναθεώρηση ή την κατάλυση του Συντάγματος και ακόμη απορώ εάν έχουν πραγματική επίγνωση του τι ζητούν ή εάν καθοδηγούνται από αλλότρια συμφέροντα… Εν καιρώ κατοχής επιζητείς την αναθεώρηση του Συντάγματος για να την κάνουν ποιοι;;; Οι ίδιοι οι προδότες;;; Επικινδύνως ηλίθια πράγματα… αλήθεια…

    Το λοιπόν, παραθέτω και ένα απόσπασμα από το κορυφαίο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Το Μεγάλο μας Τσίρκο», το οποίο αναφέρεται στην Επανάσταση της 3ης του Σεπτέμβρη του 1843 και την παραχώρηση του Συντάγματος από τον Όθωνα, όπου μέσα από έναν υποθετικό διάλογο μεταξύ των τότε Μεγάλων Δυνάμεων (με μία ελάχιστη αλλαγή στα ονόματα μα όχι και στην καταγωγή, οι ίδιες διαφεντεύουν τις τύχες των λαών και σήμερα) συζητούν για το εάν θα πρέπει να επιτραπεί στην Ελλάδα να έχει Σύνταγμα…

        Ένα σαφές μήνυμα για την δυναμική του Συντάγματος…

   Ένας διάλογος τόσο λιτός… τόσο απλός… μα τόσο… τόσο… βαθύτατα ειρωνικός και συνάμα διαφωτιστικός…

        Και η Ιστορία κύκλους κάνει…

        Και ό,τι κατάλαβες…

—————————————————————-

Αγγλία: Να έχουν Σύνταγμα ή να μην έχουν;

Ρωσία: Αφού δεν είχαν γιατί να έχουν;

Αυστρία: Θα τους παρέσυραν αυτοί που έχουν! (το μπετονόκαρφο είναι για την Γαλλία)

Αγγλία: Να αρκεστούν εις αυτά που έχουν!

Γαλλία: Δεν είναι και ώριμοι για να το έχουν!

Ρωσία: Είναι κι ανώριμοι για να το έχουν.

Γαλλία: Για το καλό τους ας μην το έχουν.

Αγγλία: Δεν επιτρέπεται να το έχουν.

Αυστρία: Αποφασίζουμε να μην το έχουν.

Όλες μαζί: Να μην το έχουν.

[…]

Αγγλία: Και αν επιμένουν να το έχουν;

Γαλλία: Και αν το έχουν χωρίς να το έχουν;

Αυστρία: Τι εννοείτε έχουν – δεν έχουν;

Γαλλία: Εάν νομίζουν ότι το έχουν και εις την ουσία δεν το έχουν!

Αγγλία: Αυτοί θα χαίρουν πως το έχουν και εμείς θα ξέρουμε πως δεν το έχουν!

Ρωσία: Έτσι θα έχουν, χωρίς να έχουν και δεν θα έχουν, ενώ θα έχουν.

Αυστρία: Αποφασίζουμε να έχουν.

[…]

Γαλλία: Εάν εμποδίσουμε να έχουν, υπάρχει κίνδυνος να έχουν.

Ρωσία: Ο μόνος τρόπος να μην έχουν, είναι να αφήσουμε να έχουν.

Αγγλία: Παράδειγμα, όσα δεν έχουν, είναι όσα αφήσαμε να έχουν…

Σοφία Ζήνδρου (ΦΙΛΟΝΟΗ blogspot)

Ο Αριστοτέλης περὶ δημοκρατίας....

«Γιατί δεν είμαι δημοκράτης», αντηχεί η φωνή του Αριστοτέλους...

   Αν ζούσε σήμερα ο μέγας φιλόσοφος Αριστοτέλης και παρατηρούσε τα πολιτικά συμβάντα γύρω του, θα εξηγούσε «Γιατί δεν είμαι δημοκράτης». Θα ανέλυε για μία ακόμη φορά το γιατί το δημοκρατικό πολίτευμα καταστρέφει το έθνος. Μία μειοψηφία πολιτικών παπαγαλίζει ύμνους προς την δημοκρατία, χωρίς να εξηγεί γιατί πρέπει να υπάρχει δημοκρατία. Ο Αριστοτέλης στο έργο του «Πολιτικά» εξηγεί το βασικό ελάττωμα της δημοκρατίας: εξομοιώνει τα ανόμοια και εξισώνει τα άνισα. Το πολίτευμα της δημοκρατίας δίνει ίσα δικαιώματα σε άτομα με διαφορετικές ικανότητες, έτσι καταργεί την αξιοκρατία. Δίνει ίσα δικαιώματα σε άτομα με διαφορετικές υποχρεώσεις, έτσι καταργεί την υπευθυνότητα. Δίνει ίσα δικαιώματα σε άτομα με διαφορετικά αποτελέσματα, έτσι καταργεί την νόμιμη διαφορά στις ηθικές ανταμοιβές. Η δημοκρατία δίνει μία ψήφο, σε κάθε άτομο, ανεξαρτήτως ενεργού πολιτικής δράσεως. Αυτό σημαίνει ότι ένας πολίτης που δεν συμμετέχει ποτέ στα κοινά, όταν έρθει η στιγμή της κάλπης, αντιμετωπίζεται ως ίσος με κάποιον που αγωνίζεται συνεχώς για το κοινό συμφέρον. Έτσι η δημοκρατία παρά το ότι διαφημίζεται ως πολίτευμα όπου όλοι μπορούν να συμμετέχουν, στην ουσία επιβραβεύει την πολιτική απάθεια και νωθρότητα. Ο δημοκρατικός πολίτης που δεν συμμετέχει στα κοινά, δεν απειλείται με κάποια ποινή. Και γιατί να αντιμετωπίζει ποινή ο απλός πολίτης, αφού δεν απειλούνται με ποινές για κακοδιαχείριση αυτοί που εκλέγονται ως δημοκρατικοί ηγέτες. 

Η δημοκρατία δεν έχει απόλυτες, έχει σχετικές ηθικές αξίες. Η ανευθυνότητα είναι το βασικό της στοιχείο, στήνει βωμούς στην ατομική και συλλογική ανευθυνότητα. Η ευθύνη του δημοκρατικού αξιωματούχου χάνεται μέσα στο απρόσωπο όλον. Δεν λογοδοτεί ποτέ και σε κανέναν. Δεν τιμωρείται ποτέ, ό,τι έγκλημα και αν διαπράξει εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Αλλά δεν σταματά εκεί το κακό. Στην σημερινή εποχή έχει καταβληθεί προσπάθεια από τους δημοκρατικούς ηγέτες να απαλειφθεί η διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και Ελληνικής δημοκρατίας. Δημοκρατία έχουν και οι ΗΠΑ, δημοκρατία είχε και η Σοβιετική Ένωση, δημοκρατία έχει και το Ιράν. Αλλά διαφέρει σημαντικά η αστική δημοκρατία των ΗΠΑ, από την λαϊκή δημοκρατία της Σοβιετικής Ενώσεως και από την ισλαμική δημοκρατία του Ιράν. Στην σύγχρονη Ελλάδα ο όρος δημοκρατία έχει καταστεί κενός περιεχομένου, σημαίνει απλώς ότι κυβερνά η πλειοψηφία. Τι πολιτικούς στόχους έχει η πλειοψηφία, πώς κατασκευάζεται η συναίνεση μίας πλειοψηφίας, ποιας εθνικότητος άτομα αποτελούν την πλειοψηφία, είναι ζητήματα που δεν αφορούν τους δημοκράτες στην σύγχρονη Ελλάδα. Αλλά αφορά τους Έλληνες. Παρά τους δημοκρατικούς ύμνους υπέρ της πλειοψηφίας, οι δημοκρατίες δεν διοικούνται από πλειοψηφίες μορφωμένων και ενεργών πολιτών. Όπως αποδεικνύει καθημερινώς η πραγματικότητα οι δημοκρατίες διοικούνται από μειονότητες οικονομικών συμφερόντων, από μειονότητες οργανωμένων εγκληματιών, από μειονότητες που ελέγχουν τα ΜΜΕ. Το σύνθημα των δημοκρατιών ότι αποτελούν κυβερνήσεις που εκπροσωπούν την πλειοψηφία των πολιτών, είναι ένα κακόγουστο αστείο. 

Αλλά ούτε και αυτό είναι το πιο σημαντικό ελάττωμα του δημοκρατικού πολιτεύματος. Τα ελαττώματα που αναφέρθηκαν είναι ήσσονος σημασίας, και έχουν αναλυθεί πολλάκις από πολιτικούς φιλοσόφους. Όμως τα πιο σημαντικά ελαττώματα έχουν να κάνουν με την επιβίωση της κοινωνίας επί της οποίας εδράζεται το δημοκρατικό σύστημα. Το δημοκρατικό καθεστώς έχει αποδειχτεί ανίκανο να υπερασπιστεί την ανάγκη για επιβίωση μιας κοινωνίας. Έχει αποδειχτεί ακατάλληλο ως σύστημα που να υπερασπίζεται την συνέχεια μίας κοινωνίας. Το δημοκρατικό σύστημα διαπράττει ένα απίστευτο έγκλημα κατά της κοινωνίας που διοικεί. Έχει ως βασική αρχή την πλειοψηφία, άνευ προϋποθέσεων. Αυτό σημαίνει ότι επιτρέπει (ή δεν αποτρέπει) την δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού. Δηλαδή αν αλλάξει η εθνολογική σύσταση ενός πληθυσμού, μπορεί να αλλάξει ο χαρακτήρας του κράτους. Αν για παράδειγμα στην Γαλλική δημοκρατία, κάποια στιγμή οι Άραβες γίνουν πλειοψηφία, το δημοκρατικό καθεστώς τους επιτρέπει όχι μόνον να πάρουν την εξουσία, αλλά να αλλάξουν τον χαρακτήρα του κράτους, από γαλλικό σε αραβικό. Αυτό το έγκλημα μπορεί να διαπραχθεί διότι απλούστατα το δημοκρατικό πολίτευμα δεν ενδιαφέρεται για το έθνος, για την φυλή, για την ιστορία, για τον πολιτισμό. Ενδιαφέρεται πάνω απ΄ όλα για ψήφους. Ασχέτως από ποιόν προέρχονται οι ψήφοι. Το δημοκρατικό πολίτευμα ενδιαφέρεται αυτός που θα καταλάβει την εξουσία, να το κάνει με εκλογές και όχι δια της βίας. Αδιαφορεί τελείως η δημοκρατία για την εθνοτική, φυλετική, ιστορική, πολιτιστική, θρησκευτική καταγωγή της ομάδος που θα καταλάβει την εξουσία. Αυτός ακριβώς είναι ο βασικός λόγος που οι δημοκρατίες από την Αρχαιότητα έως σήμερα ήταν βραχύβιες (στην Ιστορία 50 χρόνια είναι ελάχιστος χρόνος). Το δημοκρατικό πολίτευμα εξ αιτίας της δομής του, εμπεριέχει τον σπόρο της αυτοκαταστροφής. Ο δεύτερος βασικός λόγος που οι δημοκρατίες καταρρέουν είναι η δομική έλλειψη μνήμης. Οι βασικοί νόμοι της δημοκρατίας (πλην όσων αφορούν την ακεραιότητα του δημοκρατικού καθεστώτος), αλλάζουν συχνά και πολύ εύκολα. Οιαδήποτε πολιτική ομάδα καταλάβει την εξουσία, μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα, μπορεί να αλλάξει την οικονομική πολιτική, μπορεί να αλλάξει το αμυντικό δόγμα, προς όποια κατεύθυνση θέλει, χωρίς φραγμούς. Βέβαια οι αλλαγές μπορεί να είναι προς το καλύτερο, αλλά συνήθως είναι προς το χειρότερο, όπως αποδεικνύει η σύγχρονη πολιτική ιστορία. Οι δημοκρατίες έχουν μία αντιπάθεια στις αιώνιες αξίες. Έχουν την τάση να αποδεσμεύονται από τον πολιτισμό, από την ηθική, από τους Θεούς, από τις εθνικές παραδόσεις. Θεωρούν κάθε καινοτομία εξ ορισμού καλή, εξ ου και το σύνθημα «προοδευτικός». Θεωρούν δεισιδαιμονία την εμμονή στις προγονικές παραδόσεις. Η δημοκρατία όχι μόνον δεν σέβεται την συλλογική μνήμη του έθνους, αλλά θεωρεί ως μεγίστη αξία την κατάργησή της. Στην προσπάθειά της να καινοτομήσει σε όλες τις σφαίρες της πολιτικής ζωής, αποτρέπει τους πολίτες από το να θυμούνται τις ρίζες των. Το δημοκρατικό πολίτευμα ενδιαφέρεται αποκλειστικώς για το παρόν. Ούτε για παρελθόν, ούτε για το μέλλον. Δεν νοιάζεται για την συλλογική μνήμη του λαού, αφού εξ ορισμού δίνει το δικαίωμα να αλλάζει όποιος θέλει το καθεστώς και να κάνει ό,τι αλλαγές θέλει. Η έλλειψη συλλογικής μνήμης, η αντιπάθεια για τις παραδόσεις, έχει σοβαρότατες συνέπειες για το ίδιο το δημοκρατικό καθεστώς, αλλά κυρίως για το έθνος και τον πολιτισμό. Ο τρίτος βασικός λόγος αυτοκαταστροφής των δημοκρατιών είναι η τάση τους να θεωρούν ότι τίποτε δεν υπάρχει πάνω από την δημοκρατία. Η τάση τους να αυτοθεοποιούνται. Το δημοκρατικό καθεστώς δεν ανέχεται να τίθενται οι Θεοί πάνω από την δημοκρατία στην ιεραρχική κλίμακα των κοινωνικών αξιών. Για αυτό οι δημοκρατίες συκοφαντούν τους ευσεβείς πολίτες ως θρησκόληπτους, και τον σεβασμό στην παραδοσιακή θρησκεία ως θεοκρατία ή ως προγονοπληξία. Επειδή οι δημοκρατίες δεν θέλουν οι πολίτες να δίνουν την αφοσίωσή τους σε τίποτε άλλο εκτός της δημοκρατίας, καταφεύγουν στον εξευτελισμό των Αθανάτων Θεών. Το δημοκρατικό σύστημα επιδιώκει να γίνει ένα είδος θεού, που να το προσκυνούν οι πάντες. Και όταν η δημοκρατία χλευάζει τους Αληθινούς Θεούς, χάνει την ανθρωπιά της. Αρχίζει να παριστάνει η ίδια τον θεό. Και αυτή είναι η έναρξη του τέλους της. Αυτοί οι τρεις λόγοι, α) αποδέσμευση από το έθνος, β) αποδυνάμωση της συλλογικής μνήμης, γ) ασέβεια προς τους Θεούς, καταστρέφουν την δημοκρατία. Διότι αυτοί οι τρεις λόγοι αποτελούν τους στυλοβάτες του μέλλοντος, της αιωνιότητος. Αντιθέτως η δημοκρατία στηρίζεται πάνω απ΄ όλα στην ευκαιριακή πλειοψηφία. Συνεπώς το δημοκρατικό πολίτευμα στηρίζεται σε πρόσκαιρες καταστάσεις, και λόγω αυτής της δομικής αντιλήψεως απορρίπτει την αιωνιότητα. Άρα απορρίπτει την συνέχεια. Την δική της συνέχεια. Η ηθική παρακμή στις δημοκρατίες δεν αναχαιτίζεται διότι απλούστατα δεν υπάρχει μηχανισμός που να εξυψώνει τα ήθη. Αντιθέτως όλοι οι δημοκρατικοί θεσμοί και μηχανισμοί είναι έτσι σχεδιασμένοι που να συντείνουν στην ηθική διαφθορά. Από την στιγμή που το δημοκρατικό σύστημα έχει την αρχή, «θα εξισώνω τους πάντες και τα πάντα προς τα κάτω», είναι αδύνατον ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα να αναχαιτίσει την ηθική παρακμή. Γίνεται το ίδιο μηχανισμός αναπαραγωγής της διαφθοράς. Η δημοκρατία δεν έχει ως πρότυπο τον άριστο πολίτη, αλλά τον λιγώτερο ικανό. 

Το δημοκρατικό πολίτευμα διαχέει στους υπηκόους του μία σιωπηρή παραδοχή, μία κεκαλυμμένη αξία: «Ζήσε για το σήμερα, μην ενδιαφέρεσαι για το μέλλον». Οι δημοκρατίες δεν δίνουν σημασία στις μελλοντικές συνέπειες των πολιτικών τους αποφάσεων. Είναι βασική τους αρχή να ασχολούνται με την υλική διάσταση της ζωής. Η πνευματική διάσταση αφήνει τις δημοκρατίες παγερά αδιάφορες. Με τέτοιες δοξασίες, δεν είναι παράξενο που οι δημοκρατίες καταρρέουν εύκολα και είναι βραχύβιες. Είναι λάθος να διαφημίζεται ως ωφέλιμο ένα καθεστώς, το οποίο δεν ενδιαφέρεται να σπείρει στο παρόν για να δρέψει καρπούς στο μέλλον. Οι δημοκρατίες δεν θέλουν να βλέπουν το μέλλον, δεν θέλουν να ασχολούνται με το μέλλον. Ζωτικοί θεσμοί μιας κοινωνίας όπως η οικογένεια, καταρρακώνονται με την κρατική χρηματοδότηση των αμβλώσεων με πρόσχημα τον προοδευτισμό. Ένα πολίτευμα που χρηματοδοτεί την μαζική δολοφονία των αγέννητων πολιτών του, τι μέλλον μπορεί να έχει; Όταν το δημοκρατικό πολίτευμα δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν ενδιαφέρεται για την εθνολογική σύνθεση της χώρας, και ταυτοχρόνως καταδιώκει τους αντιδημοκράτες, είναι σαν να δηλώνει: «Δεν με ενδιαφέρει αν εισβάλλουν 30 εκατομμύρια Κινέζοι στην χώρα και πάρουν την εξουσία, αρκεί να την πάρουν με εκλογές. Ας αλλάξουν τον εθνικό χαρακτήρα του κράτους. Αλλά δεν θα επιτρέψω ποτέ να πάρουν την εξουσία ομοεθνείς αντιδημοκράτες». Με τέτοιες δοξασίες που διαλύουν την κοινωνική συνοχή, τι μέλλον μπορεί να έχει το δημοκρατικό πολίτευμα; Το δημοκρατικό πολίτευμα λατρεύει τον ηθικό σχετικισμό, την ανευθυνότητα, τον υλισμό, το παρόν, την λήθη, την ποσότητα, την ισοπέδωση. Και συγχρόνως απεχθάνεται το πνεύμα, το μέλλον, την ποιότητα, το ηθικό απόλυτο, την υπευθυνότητα, την συλλογική μνήμη, την ιεραρχία. Οι δημοκρατίες καταρρέουν και αφανίζονται διότι στερούνται τελικού σκοπού, οράματος, νοήματος της ζωής. Απόδειξη αποτελεί αυτό που συμβαίνει στις φυλακές της πολυδιαφημισμένης αμερικανικής δημοκρατίας. Το ισλάμ και άλλες θρησκευτικές οργανώσεις προσηλυτίζουν πολύ εύκολα φυλακισμένους κατά χιλιάδες, διότι οι θρησκείες γεμίζουν το συναισθηματικό κενό των εγκλείστων. Ουδείς φυλακισμένος ζήτησε να εγγραφεί στο δημοκρατικό κόμμα ως ένα είδος πνευματικής ανάγκης. Οι δημοκρατίες δεν έχουν το στοιχείο της συνέχειας. Προωθούν τον ατομισμό, τον ατομισμό της μιάς ψήφου. Η εσωτερική τους διάσπαση είναι αποτέλεσμα της δικής τους αδιαφορίας για το κοινωνικό σύνολο. Συμπεριφέρονται στις κοινωνίες ως μάζες ψηφοφόρων, όχι ως όντα που αποτελούν ένα κρίκο σε μία ιστορική αλυσίδα που θα συνεχίσει την εθνική παράδοση. Η συνέχεια και η αναπαραγωγή της πολιτιστικής παραδόσεως, αν συμβαίνει, όποτε συμβαίνει στις δημοκρατίες, είναι αποτέλεσμα τύχης και ενδιαφέροντος παραγόντων που δεν έχουν σχέση με το δημοκρατικό πολίτευμα. 

Το δημοκρατικό πολίτευμα ενδιαφέρεται μόνον για την καλλιέργεια δημοκρατικού αισθήματος στους πολίτες. Είναι χαρακτηριστική η αδιαφορία των δημοκρατικών καθεστώτων για την μόλυνση του περιβάλλοντος και για τον αφανισμό των ζωικών ειδών. Σε όσες ιστορικές δοκιμασίες πέρασε το δημοκρατικό πολίτευμα, απέτυχε οικτρά. Απέδειξε ότι δεν μπορεί να διατηρήσει την εθνική συνέχεια. Ο δημοκρατικός κύκλος αρχίζει με την ομάδα των ανθρώπων που θα καταλάβει την εξουσία. Κάποιες κοινωνικές ομάδες γίνονται πλούσιες και δυνατές. Ελέγχουν την πολιτική και οικονομική εξουσία. Αλλά αδιαφορούν για την εθνική συνέχεια. Οι αξίες που συντηρούν μία κοινωνία, όπως δικαιοσύνη, οικογένεια, θρησκεία, παράδοση, αξιοκρατία, πριονίζονται έσωθεν. Οι ηγετικές ομάδες γίνονται τρυφηλές, αδιάφορες για την κοινωνική δυστυχία. Θεωρούν ότι η δημοκρατία τους εξασφαλίζει την κοινωνική προβολή, αλλά αδιαφορούν για την κοινωνική συνοχή. Η πλειοψηφία της δημοκρατικής κοινωνίας αποξενώνεται, χάνει την σύνδεση με τους δημοκρατικούς ηγέτες. Χωρίς όραμα, χωρίς ηθικές αναστολές και ανταμοιβές, η κοινωνία σαπίζει. Το τέλος του δημοκρατικού κύκλου έφτασε. Το σκηνικό έχει στηθεί για την τελευταία πράξη του δημοκρατικού δράματος: ανατρέπεται από εσωτερική επανάσταση ή εξωτερική εισβολή.

Το δημοκρατικό πολίτευμα έχει την φυσική τάση να ξεχνά τις αιτίες αυτοκαταστροφής του. Αλλά και κάτι χειρότερο. Έχει την φυσική τάση να μην ενδιαφέρεται καν να αναλύσει, πολλώ δε μάλλον να διορθώσει, τις αιτίες αυτοκαταστροφής του.

Απολλώνιος...........

(Δημοσίευση: Φιλονόη και Φίλοι)

Ξεφορτωθείτε τα κουνούπια πριν καν εμφανιστούν!

Η φύση έχει προνοήσει, όχι μόνο για την…αναπαραγωγή των κουνουπιών αλλά και για την προστασία μας από αυτά...

Κι αν όλον το χειμώνα τα είχαμε ξεχάσει, τώρα που μπαίνει σιγά σιγά το καλοκαιράκι οι απρόσκλητοι επισκέπτες κάνουν την εμφάνισή τους και είναι ιδιαίτερα… προκλητικοί και ενοχλητικοί. Χωρίς ταμπλέτες και αεροζόλ, μάθετε παρακάτω πώς θα «πολεμήσετε» τα κουνούπια με φυσικούς τρόπους και θα τα κρατήσετε για πάντα μακριά σας…

Λιμνάζοντα νερά;

Τα λιμνάζοντα νερά είναι χώρος «διασκέδασης» και συγκέντρωσης για τα κουνούπια. Με απλά λόγια, είναι ο χώρος όπου αναπαράγονται. Για τον λόγο αυτό, αποφύγετε να έχετε στη βεράντα σας, το μπαλκόνι ή τον κήπο σας πλαστικά περιτυλίγματα, μουσαμάδες, ελαστικά, πιατάκια φυτών, παιχνίδια των παιδιών και φραγμένες υδρορροές.

Επίσης, αν έχετε πουλιά σε κλουβιά, φροντίστε να αλλάζετε το νερό τους τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα και φυσικά, το ίδιο πρέπει να κάνετε και με τα υπαίθρια κύπελλα των κατοικίδιων ζώων σας.

Φυτέψτε τα σωστά φυτά

Τα φυτά, όπως η μέντα, το δεντρολίβανο, ο κατιφές και ο βασιλικός λέγεται ότι έχουν χαρακτηριστικές οσμές που απεχθάνονται τα κουνούπια. Απλά ανακινήστε τα φύλλα τους για να απελευθερώσουν το άρωμά τους ή τρίψτε τα στο δέρμα και τα ρούχα σας για καλύτερη προστασία.

Μάλιστα την επόμενη φορά, που θα κάνετε μπάρμπεκιου, θυμηθείτε να ρίξετε λίγο φασκόμηλο ή δεντρολίβανο στα κάρβουνα για να διώξετε τα κουνούπια.

Φροντίστε να είστε δροσερός

Στα κουνούπια δεν αρέσει το κρύο και τα ισχυρά ρεύματα του αέρα. Η καλύτερη λύση είναι να καθήσετε δίπλα σε έναν ανεμιστήρα για να κρατήσετε τα ενοχλητικά έντομα μακριά σας.

Τι χρώμα φοράτε;

Όταν ετοιμάζεστε να πάτε την καλοκαιρινή (πλέον) βόλτα σας, επιλέξτε να φορέσετε ανοιχτά ρούχα, καθώς τα κουνούπια έλκονται από τα σκούρα χρώματα.

Ο θαυματουργός μαϊντανός

Μπορείτε να φτιάξετε το δικό σας απωθητικό κουνουπιών, τοποθετώντας τριμμένο μαϊντανό σε ένα βάζο αναμεμειγμένο με ξίδι από μηλίτη. Τρίψτε το μείγμα στο δέρμα σας ή βουτήξτε ένα μαντήλι σε αυτό και δέστε το στο χέρι, το λαιμό ή στο καπέλο σας, για να μη σας πλησιάζουν τα κουνούπια.

Λάμπες φθορίου για έξω

Τα κουνούπια έλκονται από τα φώτα πυρακτώσεως. Για εξωτερικό φωτισμό, καλύτερο θα ήταν να επιλέξετε λαμπτήρες φθορίου, οι οποίοι απωθούν τα κουνούπια.

Φάτε σκόρδο

Το σκόρδο είναι ευεργετικό για την υγεία σας και για έναν ακόμα λόγο, εκτός από τους ήδη γνωστούς: δε σας τσιμπούν κουνούπια. Όταν τρώτε σκόρδο, ιδίως σε μεγάλες ποσότητες, μια αόρατη στρώση από το έλαιο του σκόρδου διαρρέεται από τους πόρους του σώματος εμποδίζοντας τα κουνούπια να σας πλησιάσουν. Αν πάλι δε σας αρέσει η ιδέα του σκόρδου στο φαγητό σας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το χυμό του σκόρδου για να δημιουργήσετε ένα φυσικό απωθητικό.

Αναμείξτε ένα μέρος χυμό σκόρδου με 5 μέρη νερού σε ένα μικρό μπουκάλι με απλικατέρ, ανακινήστε καλά πριν από τη χρήση και ψεκάστε ελαφρά στα εκτεθειμένα μέρη του σώματός. Η τακτική αυτή είναι ικανή να κρατήσει τα κουνούπια μακριά για 5 έως 6 ώρες. Αν ούτε αυτή η πρόταση σας ικανοποιεί, βουτήξτε λωρίδες βαμβακερού υφάσματος στο μείγμα του σκόρδου και σκεπάστε τα «στρατηγικά» σημεία της βεράντας και του κήπου σας.

Καφεδάκι στη… χόβολη!

Μία πιο…ελληνική λύση βέβαια, είναι να βάλετε σε ένα αλουμινόχαρτο αρκετό ελληνικό καφέ και να τον ανάψετε. Ο καφές θα σιγοκαίει και η αποπνικτική (ομολογουμένως) μυρωδιά του θα διώξει τα κουνούπια (ίσως και εσάς) από τη βεράντα σας.

πηγή: clickatlife.gr

Πάρε μας μανούλα μου στο σπίτι και εμείς δεν θα πεινάμε ποτέ...

Βρέθηκα σήμερα σε ένα νηπιοτροφείο στην Καλλιθέα όπου φιλοξενεί παιδιά, που αδυνατούν οι γονείς να τους προσφέρουν ακόμη και την απαραίτητη διατροφή!!!

Εκεί λοιπόν εκτυλίχθηκε το εξής περιστατικό:

Μια μητέρα επισκέφθηκε τα παιδιά της για να μείνει λίγο μαζί τους, πέρασε η ώρα με αγκαλιές χαρές και παιχνίδια.

Ήρθε η ώρα όμως που έπρεπε να φύγει.

Κλάματα, τα μικρά κρατούσαν την μανούλα με τα χεράκια τους τόσο σφιχτά, που την πονούσαν, ενώ εκείνη το μόνο που μπορούσε να δώσει ήταν υποσχέσεις ότι θα ξανάρθει την επομένη ημέρα Τότε ήταν που το μεγαλύτερο, με ποτάμι τα δάκρυα άρχισε να την παρακαλάει με δυνατή φωνή να τα πάρει στο σπίτι…

«Δεν μπορώ καρδούλα μου, δεν έχουμε τίποτα στο σπίτι ούτε να φάμε…»

Το πρόσωπο της μικρής σοβάρεψε, σκέφτηκε λίγο και έδωσε την πιο συγκλονιστική λύση στο πρόβλημα που έχω ακούσει στην ζωή μου:

«Πάρε μας μανούλα μου στο σπίτι και εμείς δεν θα πεινάμε ποτέ……»

Προς άπαντες υπευθύνους: Όλα εδώ πληρώνονται!

Γράφει ο Αγγελόπουλος Περικλής filonoi.gr

madata.gr

Την Κυριακή η μεγαλύτερη πανσέληνος του 2013...

Δύο εντυπωσιακά φαινόμενα που σηματοδοτούν επίσημα την έλευση του καλοκαιριού αναμένονται αυτή την εβδομάδα.

Συγκεκριμένα, η Παρασκευή θα είναι ή μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, ενώ την Κυριακή θα δούμε τη μεγαλύτερη πανσέληνο του 2013.

Την Παρασκευή είναι το λεγόμενο θερινό ηλιοστάσιο, αφού στο βόρειο ημισφαίριο της Γης το καλοκαίρι (και στο νότιο ημισφαίριο ο χειμώνας) ξεκινά επίσημα στις 1:04 π.μ. την Παρασκευή, 21 Ιουνίου.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο βόρειος άξονας της Γης είναι ελαφρά στραμμένος προς τον ήλιο, έτσι ώστε το βόρειο ημισφαίριο να εκτίθεται πιο άμεσα στο ηλιακό φως και να βιώνει υψηλότερες θερμοκρασίες. Αντίθετα, οι περιοχές νότια του ισημερινού βρίσκονται μακριά από τον ήλιο, το φως του οποίου χάνεται, δημιουργώντας ψυχρότερες θερμοκρασίες.

Μάλιστα λόγω της έντονης έκθεσης του βορείου ημισφαιρίου στο Ήλιο, η πρώτη μέρα του καλοκαιριού, δηλαδή η 21η Ιουνίου, είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, αφού το ηλιακό φως διαρκεί περισσότερο από κάθε άλλη μέρα.

Παράλληλα, δύο μέρες μετά το θερινό ηλιοστάσιο, τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής, 23 Ιουνίου, η Σελήνη θα φτάσει επισήμως στην πλήρη φάση της και ταυτόχρονα στο πιο κοντινό της σημείο στη Γη (μόλις 356.990 χιλιόμετρα) δημιουργώντας τη μεγαλύτερη πανσέληνο του χρόνου.

Η τροχιά του φεγγαριού είναι σε σχήμα αυγού, και υπάρχουν φορές που είναι στο περίγειο, δηλαδή στη μικρότερη απόσταση της από τη Γη, ή στο απόγειο, δηλαδή στην πιο μακρινή απόσταση της από τη Γη. Εάν ωστόσο το περίγειο συμβαίνει ταυτόχρονα με την πανσέληνο, τότε στη Γη έχουμε την ευκαιρία να δούμε τη μεγαλύτερη πανσέληνο της χρονιάς.

Η επόμενη φορά που το φεγγάρι θα φτάσει σε παρόμοιο «μέγεθος» θα είναι σε περισσότερο από ένα χρόνο, 10 Αυγούστου του 2014, και θα είναι 5 χιλιόμετρα πιο κοντά στη Γη από την τελευταία φορά.

apocalypsejohn.com/

Εφευρέσεις κατά ... τύχη, που απέφεραν εκατομμύρια

Όταν ο εφευρέτης έχει την τύχη σύμμαχο!

Κάθε πετυχημένος άνθρωπος του πλανήτη ξέρει καλά ότι η επιτυχία είναι ο ιδανικός συνδυασμός ταλέντου, σκληρής δουλειάς και μιας γερής δόσης από τύχη.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που χρωστούν την καριέρα και τα πλούτη τους περισσότερο στην καθαρή τύχη παρά στην καινοτόμα ιδέα ή τις ικανότητες.

Κι αυτό γιατί η μοίρα διαδραματίζει τον δικό της ρόλο στα ανθρώπινα πεπραγμένα, κάνοντας κάποιες συμπτωματικές εφευρέσεις ιδιαίτερα επικερδείς περιπέτειες!

Ας δούμε λοιπόν 10 τέτοιους τυχερούς εφευρέτες που λειτουργούν ως πρότυπα για κάθε καινοτόμο μυαλό που επιζητεί να τα καταφέρει στη ζωή.

Κι ενώ τα πράγματα που έφεραν στο φως αποδίδονται εν πολλοίς στη στιγμή, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έγιναν κατόπιν εκατομμυριούχοι...

Frank Epperson: Popsicle

Ο 11χρονος Frank Epperson έμελλε να γίνει θρύλος της Αμερικής όταν μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα του 1905 ξέχασε ένα μείγμα από μαγειρική σόδα και νερό, με ένα καλαμάκι μέσα, στη βεράντα του σπιτιού του. Χωρίς να το ξέρει, είχε «εφεύρει» το παγωμένο γλειφιτζούρι! Το καινοτόμο προϊόν έπρεπε να περιμένει βέβαια άλλα 18 χρόνια, μέχρι το 1923, για να βρει τη θέση του στο μυαλό του δημιουργού του: λειτουργώντας το καρότσι του με τις λεμονάδες, ο Epperson θυμήθηκε την παγωμένη λιχουδιά της νιότης του και άρχισε να την παράγει, ονομάζοντάς τη «Eppsicles». Την επόμενη χρονιά πατεντάρισε το παγωμένο γλειφιτζούρι και ίδρυσε την Popsicle Corporation, ενώ μέχρι το 1928 είχε πουλήσει περισσότερα από 60 εκατομμύρια Popsicles! Τη χρονιά μάλιστα που πέθανε, το 1983, η Unilever πλήρωσε 155 εκατομμύρια δολάρια για να αποκτήσει τα δικαιώματα της φίρμας του...

Harry Coover: Super Glue

Στον κολοφώνα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Αμερικανός χημικός Harry Coover και η ερευνητική του ομάδα στην Eastman Kodak πειραματίζονταν με ένα εξαιρετικά κολλώδες χημικό, στην προσπάθεια να αναπτύξουν ένα διαφανές πλαστικό. Απέτυχαν βέβαια παταγωδώς στο έργο τους, με τα πειράματά τους να καταλήγουν σε μια ιδιαίτερα δυνατή κόλλα, τη Super Glue! Η ιδέα έπρεπε να περιμένει μέχρι το 1958 για να κυκλοφορήσει στην αγορά, φέρνοντας στην εταιρία εκατομμύρια δολάρια. Ο Dr Coover θα έριχνε μάλιστα στην αγορά άλλες 320 πατέντες για νέα προϊόντα, προσφέροντας στην Kodak πωλήσεις μεταξύ 1,8 - 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Ο ίδιος ανέπτυξε περαιτέρω την κόλλα του για ιατρικές χρήσεις, η οποία χρησιμοποιήθηκε ευρέως στον πόλεμο του Βιετνάμ ως αιμοστατικό για τους τραυματισμένους στρατιώτες, ενώ σήμερα χρησιμοποιείται στη χειρουργική. Μέχρι τον θάνατό του, ο Coover είχε κατοχυρώσει 460 πατέντες, με την πλέον επικερδή ωστόσο να έχει προέλθει από κατάφωρη αποτυχία...

William Henry Perkin: Μοβ χρωστική

Ο Βρετανός χημικός William Henry Perkin, σε ηλικία 18 ετών το 1856, προσπαθούσε να βρει μια αποτελεσματική θεραπεία για την ελονοσία. Αντ' αυτού, κατέληξε με μια συνθετική χρωστική μοβ απόχρωσης! Πατεντάρισε στα γρήγορα τη διαδικασία παραγωγής της βαφής και την επόμενη χρονιά άνοιξε το πρώτο εργοστάσιο οργανικής χημείας του κόσμου έξω από το Λονδίνο. Η συνθετική μοβ χρωστική του έγινε αυτόματα παγκόσμια επιτυχία στον κόσμο της μόδας, ενώ ακόμα και η βασίλισσα Βικτορία εντοπίστηκε να περιφέρεται στη Βασιλική Έκθεση του 1862 μέσα σε μοβ μεταξένιο φόρεμα! Η μοβ ανιλίνη βγήκε βέβαια εκτός μόδας μέχρι το 1870, ο Perkin είχε προλάβει ωστόσο να γίνει εκατομμυριούχος. Πριν κλείσει τα 36 του, πούλησε τη βιομηχανία του και έζησε έκτοτε βασιλικά με τα κέρδη, αφιερώνοντας απερίσπαστα πια τη ζωή του στην έρευνα...

Roy Plunkett: Τεφλόν

Ο Αμερικανός ερευνητής Roy Plunkett πειραματιζόταν το 1938 με εναλλακτικά αέρια για το ψυκτικό φρέον (για λογαριασμό της Dupont), όταν ξέχασε έξω ένα δείγμα για μια ολόκληρη νύχτα. Το επόμενο πρωινό, το αέριο είχε μεταμορφωθεί σε ένα υπόλευκο κερί. Αντί να ξεφορτωθεί το έκτρωμα, ο συνεπής ερευνητής σκέφτηκε να το ερευνήσει, ανακαλύπτοντας μια σειρά από ασυνήθιστες ιδιότητες. Μέχρι το 1945 είχε πατεντάρει την εφεύρεση ως τεφλόν, με την Dupont να βρίσκει μια πλειάδα εφαρμογών για το νέο προϊόν, από μαγειρικά σκεύη μέχρι και μόνωση καλωδίων. Μέχρι το 1975 όταν και συνταξιοδοτήθηκε, ο Plunkett ήταν πλέον διευθυντής του τμήματος ερευνών για το φρέον, με την εταιρία να έχει βγάλει κυριολεκτικά δισεκατομμύρια από τη συμπτωματική εφεύρεση του υπαλλήλου της...

Leo Hendrik Baekeland: Βακελίτης

Ο Βέλγος χημικός έμελλε να γίνει ο πατριάρχης των πλαστικών όταν ανέπτυξε το 1907 το πολυμερές που θα ονομαζόταν βακελίτης και θα σάρωνε την αγορά: από μαγειρικά σκεύη μέχρι και χρήση σε ραδιόφωνα και τηλέφωνα. Ο Baekeland άλλο βέβαια έψαχνε να βρει: ένα υποκατάστατο του βερνικιού λάκας ήθελε να παρασκευάσει ο ερευνητής, κι όταν θεώρησε ότι έφτασε κοντά ζέστανε την ουσία του σε μια χύτρα ταχύτητας. Κάνοντας αυτό, το πλαστικό είχε μόλις γεννηθεί, το «υλικό των χιλίων χρήσεων», με τον ίδιο να ιδρύει το 1910 την General Bakelite Company και να γίνεται ζάμπλουτος. Ο Baekeland ήταν μάλιστα ήδη πλούσιος από παλιότερη εφεύρεσή του, το Velox, μια μέθοδο επεξεργασίας χαρτιού, την οποία και είχε πουλήσει για 1 εκατομμύριο δολάρια. Το 1939 πούλησε τη φίρμα του στην Union Carbide και έζησε ακόμα καλύτερα...

Robert Chesebrough: Βαζελίνη

Ο 22χρονος Νεοϋρκέζος χημικός βρισκόταν το 1859 στην Πενσιλβάνια κυνηγώντας το όνειρο του πετρελαίου. Παρατήρησε λοιπόν ότι οι εργάτες των πετρελαϊκών χρησιμοποιούσαν μια κολλώδη ουσία για να θεραπεύουν κοψίματα και καψίματα στα χέρια τους, ένα υποπροϊόν του πετρελαίου. Όντας χημικός, πήρε ένα μικρό δείγμα της «κέρινης ράβδου», όπως την ονόμαζαν οι εργάτες, στο σπίτι του για περαιτέρω έρευνα. Σύντομα θα κατάφερνε να απομονώσει τον «ζελέ πετρελαίου» από την ουσία, πατεντάρισε τη διαδικασία και το 1872 άνοιξε την επιχείρησή του. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1880, ο Chesebrough πουλούσε βαζελίνη στην Αμερική με ρυθμό ένα βάζο το λεπτό! Η βαζελίνη πωλούταν ήδη σε Αγγλία, Γαλλία και Ισπανία, ενώ μέχρι το 1911 νέα εργοστάσια παραγωγής βαζελίνης λειτουργούσαν πλέον στην Ευρώπη, την Αφρική και τον Καναδά. Ο Chesebrough πέθανε πλούσιος το 1933, η εταιρία του ωστόσο συνέχισε να δρέπει τους καρπούς της εφεύρεσής του για πολύ ακόμα. Κι όταν η Chesebrough-Ponds πουλήθηκε στη Unilever το 1987, μετρούσε κέρδη 75 εκατομμυρίων δολαρίων τον χρόνο...

Joseph McVicker: Play-Doh

Πολύ πριν γίνει η περίφημη φίρμα πλαστελίνης, αγαπημένη από όλα τα παιδιά της οικουμένης, το Play-Doh κυκλοφορούσε για 22 ολόκληρα χρόνια ως καθαριστικό ταπετσαριών! Το 1954, ο Αμερικανός Joe McVicker εργαζόταν για την Kutol, την εταιρία που πουλούσε την ουσία, όταν τον προσέγγισε η κουνιάδα του με μια ιδέα: είχε πάρει λίγη από τη μη τοξική ουσία στον βρεφονηπιακό σταθμό όπου δούλευε και τα παιδιά τη λάτρεψαν! Ο McVicker είδε αμέσως τις εμπορικές δυνατότητες της πλαστελίνης και άρχισε να πειραματίζεται με την ουσία: της πρόσθεσε χρωστικές και της έδωσε ένα ευχάριστο άρωμα αμυγδάλου. Ίδρυσε κατόπιν την εταιρία Rainbow Crafts, ως θυγατρική της Kutol, και ξεκίνησε να πουλά το νέο προϊόν, που ονομάστηκε Play-Doh, την ίδια στιγμή που η Kutol συνέχισε να πουλά το καθαριστικό ταπετσαριών σε φτηνότερη μάλιστα τιμή. Οι πωλήσεις της Kutol εκτοξεύτηκαν από τις 100.000 δολάρια το 1954 σε 3 εκατομμύρια δολάρια σε τέσσερα μόλις χρόνια! Το 1960, ο McVicker κατοχύρωσε την πατέντα της πλαστελίνης και εγκατέλειψε την Kutol, με το Play-Doh να πουλά περισσότερα από 1 εκατομμύριο βαζάκια τον χρόνο στις ΗΠΑ πριν αρχίσει τις εξαγωγές στην Ευρώπη το 1964. Λίγο αργότερα, η General Mills πρόσφερε στον McVicker 3 εκατομμύρια δολάρια για την πατέντα του, συμφωνία που αποδέχτηκε ο ερευνητής με χαρά...

Arthur Fry: Σημειώματα Post-it

Ο Αμερικανός επιστήμονας πρέπει να είχε θεία έμπνευση όταν μια Κυριακή του 1973 συνέλαβε την ιδέα του post-it note την ώρα που τραγουδούσε στην εκκλησιαστική χορωδία της ενορίας του! Ο ερευνητής είχε μόλις παρακολουθήσει ένα σεμινάριο του συναδέλφου του Spencer Silver, ο οποίος είχε εφεύρει μια κόλλα με μοναδικές ικανότητες, δεν μπορούσε ωστόσο να δει πώς θα αξιοποιούταν εμπορικά η ιδέα του. Η στιγμή «εύρηκα» ήρθε για τον Fry όταν ο σελιδοδείκτης που χρησιμοποιούσε στο υμνολόγιό του έπεφτε συνεχώς από τη θέση του. Σκέφτηκε τότε την κόλλα του συναδέλφου και το πόσο ιδανικά θα μπορούσε να συγκρατήσει τον σελιδοδείκτη πάνω στη σελίδα. Ξεκίνησε λοιπόν να πειραματίζεται και σύντομα άφηνε μηνύματα στο αφεντικό του με το νέο του προϊόν! Χρειάστηκαν βέβαια άλλα 7 χρόνια για να κυκλοφορήσει το κολλητικό χαρτάκι στην αγορά, καθώς η διοίκηση είχε τις ενστάσεις της, αν και η ιστορία δεν θα τη δικαίωνε: περισσότερες από 400 εκδοχές των post-it πωλούνται σήμερα σε 100 χώρες, με τις πωλήσεις να φτάνουν στα 6 δισεκατομμύρια κομμάτια τον χρόνο. Τι κέρδισε ο Fry από την όλη ιστορία; Προαγωγή και καλύτερο μισθό, ενώ πλέον απολαμβάνει μια άνετη ζωή στη σύνταξη...

Percy Spencer: Φούρνος μικροκυμάτων

Ο Αμερικανός μηχανικός πειραματιζόταν με μια συσκευή που θα εντόπιζε εχθρικά αεροπλάνα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν τα μικροκύματα από το ραντάρ έλιωσαν μια σοκολάτα που κρατούσε στην τσέπη του! Ξεκίνησε λοιπόν να δοκιμάζει τι θα συμβεί με ποπκόρν και αυγά, όταν συνέλαβε την ιδέα της περαιτέρω ανάπτυξης της συσκευής, γεγονός που κρατούσε επτασφράγιστο μυστικό. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '40 είχε κατοχυρώσει την πατέντα για τη χρήση μικροκυμάτων στην κουζίνα, με τους πρώτους φούρνους μικροκυμάτων να είναι βέβαια ιδιαίτερα ακριβοί. Μέχρι το 1975 όμως, το 14% των αμερικανικών νοικοκυριών μαγείρευαν το καθημερινό φαγητό με τη βοήθεια των μικροκυμάτων, με τον Spencer, ο οποίος κατοχύρωσε 150 πατέντες σε όλη του τη ζωή, να γίνεται αντιπρόεδρος στην εταιρία που δούλευε (Raytheon). Η κληρονομιά του θα έκανε την αγορά φούρνων μικροκυμάτων μια ιδιαίτερα επικερδή επιχείρηση 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων τον χρόνο...

George de Mestral: Βέλκρο

Ο Ελβετός μηχανικός απολάμβανε την πρωινή του βόλτα στην εξοχή το 1941 όταν συνειδητοποίησε πόσο δύσκολο ήταν να αφαιρεί τα αγκάθια και τα ανθάκια που κολλούσαν στο παντελόνι του αλλά και στο τρίχωμα του σκύλου του. Έβαλε λοιπόν τα τριβόλια κάτω από το μικροσκόπιο και παρατήρησε τα εκατοντάδες μικροσκοπικά αγκαθάκια που ευθύνονταν για τις κολλητικές ιδιότητές τους. Ο de Mestral αποφάσισε λοιπόν να εφεύρει ένα νέο σύστημα στερέωσης βασισμένο στο παράδειγμα της φύσης: 10 χρόνια αργότερα, το βέλκρο είχε γεννηθεί! Ο μηχανικός πατεντάρισε την εφεύρεσή του στην Ελβετία και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '50 το βέλκρο κυκλοφορούσε σε όλη την Ευρώπη. Το προϊόν δεν θα γινόταν βέβαια παγκόσμια τρέλα μέχρι τη δεκαετία του '70, όταν οι αστροναύτες της NASA ξεκίνησαν να το χρησιμοποιούν στις διαστημικές στολές τους. Ο de Mestral πουλούσε κατόπιν εκατομμύρια μέτρα βέλκρο κάθε χρόνο πριν μεταβιβάσει τελικά την εταιρία του στην ελβετική Velcro SA, ζώντας πλουσιοπάροχα για τα επόμενα τριάντα χρόνια από τα δικαιώματα της πατέντας του...

Ελλάδα πανέμορφη…Ήπειρος!!!!!!

FK-A trip to Epirus_GREECE!!.pps 7186 K   Προβολή   Λήψη αρχείου

Στην Ευρώπη…

Απόστασε το χέρι μου από το να μουντζώνω

και σάλιο δε μου έμεινε από το φτύσε φτύσε,

αλλ΄ έως τώρα τίποτε μ΄ αυτά δεν κατορθώνω

και σύ, Ευρώπη, μας γελάς και πάντα ίδια είσαι.

Και απορώ, μα το σταυρό, που ως αυτή την ώρα

και άλλα δεν μας έστειλες εδώ θωρακοφόρα.

Προθύμως σας εκάμαμεν εκείνο που ζητείτε

και αν δεν μας πιστεύετε, κοπιάσετε να δείτε

ποία ειρήνη κατ΄ αυτάς στο κράτος βασιλεύει

και πως καθένας ήσυχα γλεντά και χουζουρεύει.

Ήλθε το άντε στάτους κβο με τόσας αναπαύσεις

και άρχισαν να γίνονται διορισμοί και παύσεις.

Λοιπόν τι άλλο από μας, Ευρώπη απαιτείς

κι ακόμη από το λαιμό πιασμένους μας κρατείς;

Θέλεις λοιπόν να ζήσωμε χωρίς πολιτικήν

και ως στρατόν να έχωμε την χωροφυλακήν

κι ουδέ ο ρήτωρ Κωνσταντής ν΄ ακούγεται παρλάρων

διά το πραξικόπημα εκείνο των Βουλγάρων;

Εσύ, βρε καγκελάριε των σαχλο-Γερμανών

συ εναντίον μας κινείς και γην και ουρανόν

εσύ, διαόλου αλεπού, που ψόφος δεν σε πιάνει

εσύ κρατάς κατάκλειστο το κάθε μας λιμάνι

και όλα τα καράβια σου εις τα νερά μας στέλλεις,

διότι έτσι αγαπάς, διότι έτσι θέλεις.

Εσύ, βρε καγκελάριε, εσύ βρε Μαμελούκε,

εσύ, πανευγενέστατε της Δύσεως Τραμπούκε,

παίζεις και πάλι πρόστυχο και βρώμικο παιχνίδι

και του κυρίου Γλάδστωνος του πάει ριπιπίδι

κι αισθάνεται το βάρος σου ο σβέρκος κάθε ράχης…

αλλ΄ έστι δίκης οφθαλμός, που κακό ψόφο νάχεις.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ – Μάιος 1886

Το ποίημα αυτό γράφτηκε από τον Γεώργιο Σουρή τον Μάιο του 1886, μετά την αποστράτευση στην οποία υποχρεώθηκε η Ελλάδα από τις Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης. Τότε, η Ελλάδα, αφού κήρυξε επιστράτευση κι ετοιμάστηκε για πόλεμο, η Ευρώπη αντέδρασε στέλνοντας τους στόλους των Μεγάλων Δυνάμεων αποκλείοντας όλα τα ελληνικά λιμάνια και ματαιώνοντας με τον τρόπο αυτό τον πόλεμο.

Βλέπετε να έχει αλλάξει κάτι σήμερα;