ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2014 ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Το πρόγραμμα του καλοκαιρινού τουρνουά ποδοσφαίρου .

 

Μετά την ''έκτακτη'' ανάληψη της διοργάνωσης του ποδοσφαιρικού τουρνουά του Αυγούστου στα ορεινά χωριά μας από το Σύλλογό μας, ανακοινώνεται το πρόγραμμα των αγώνων , οι ώρες και τα γήπεδα διεξαγωγής . Οι ομάδες έχουν χωρισθεί σε 2 ομίλους από 4 ομάδες ο καθένας. Παίζουν μεταξύ τους σε ένα ''μίνι'' πρωτάθλημα και οι δυο πρώτοι κάθε ομίλου παίζουν σε χιαστί παιχνίδια με τους δύο πρώτους του άλλου ομίλου. Δηλαδή ο 1ος του Α ομίλου με τον 2ο του Β ομίλου και ο 1ος του Β ομίλου με τον 2ο του Α ομίλου. Οι νικητές παίζουν στον τελικό . Α' ΟΜΙΛΟΣ Αετός, Αρματολικό, Βαθύρεμα, Κορυφή . Β' ΟΜΙΛΟΣ Λαφίνα, Μεσοχώρα, Νεράιδα, Παχτούρι . ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΓΩΝΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ -ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2014 . * Κάθε αγώνας θα έχει διάρκεια 80', δηλαδή 40΄ κάθε ημίχρονο με 15' διάλειμμα ενδιάμεσα . *Σε περίπτωση  διπλής ισοβαθμίας θα ισχύουν με σειρά προτεραιότητας τα εξής : α) Το αποτέλεσμα στο μεταξύ τους παιχνίδι β)  Η  συνολική διαφορά τερμάτων γ) Η καλύτερη επίθεση *Σε περίπτωση τριπλής ισοβαθμίας θα ισχύουν τα εξής : α) Η βαθμολογία στα μεταξύ τους παιχνίδια β) Η συνολική διαφορά τερμάτων γ) Η καλύτερη επίθεση * Στους ημιτελικούς και στον τελικό στην περίπτωση ισοπαλίας στη κανονική διάρκεια του αγώνα δεν θα υπάρξει παράταση αλλά η διαδικασία των πέναλτυ . * Οι διαιτητές θα ορίζονται κατόπιν συννενοήσεως των δύο συμμετεχόντων ομάδων. *Σε περίπτωση διακοπής παιχνιδιού, η υπαίτιος ομάδα θα μηδενίζεται στο συγκεκριμένο παιχνίδι . *Θα ισχύουν όλοι οι γνωστοί κανονισμοί. Σε περίπτωση απουσίας βοηθών η εφαρμογή του κανονισμού  οφσάϊτ θα είναι στη κρίση του εκάστοτε διαιτητή. *Ο Σύλλογος έχει αθλοθετήσει κύπελλα για τον νικητή και τον φιναλίστ του τελικού. *Η συμμετοχή όλων των αγωνιζομένων θα γίνει  αποκλειστικά με δική τους ευθύνη .  *Παρακαλούνται όλοι οι ποδοσφαιριστές να αγωνισθούν μέσα σε αθλητικά πλαίσια, σεβόμενοι τους κανόνες, τις αποφάσεις των διαιτητών, τους συμπαίκτες και τους αντιπάλους τους, δίνοντας έτσι το παράδειγμα και σε αυτούς που θα παρακολουθήσουν τους αγώνες να είναι ευπρεπείς . Οι αγώνες αυτοί είναι μια ευκαιρία να αναδείξουμε το αθλητικό πνεύμα και να συσφίξουμε τις σχέσεις μας . Να ενθαρύνουμε όσους αγωνίζονται, να χειροκροτήσουμε  τους καλύτερους και το τέλος να μας βρεί όλους αγαπημένους .  * Πιθανόν να χρειαστεί να γίνουν κάποιες μικροαλλαγές στο πρόγραμμα των αγώνων, οι οποίες  όταν συμβεί αυτό, θα ανακοινωθούν. Ν.Κ.  http://www.aetosaspropotamou.gr/

Διακοπές στο χωριό .

από την Βάσω. 

Μαζί με τα παιδιά μου στα σκαλιά του σπιτιού μας . 
Πολλή ανηφόρα για την πλατεία του χωριού….
Πόσες παιδικές αναμνήσεις απο αξέχαστα καλοκαίρια ξεγνοιασιάς στο χωριό,πολύ μακριά απο τη θάλασσα αλλά εξίσου όμορφα και διαφορετικά .
Αυτά τα καλοκαίρια ήθελα και θέλω να γνωρίσουν τα παιδιά μου και να αγαπήσουν τη ζωή στο χωριό , χωρίς τις ανέσεις της πόλης αλλά με την απίστευτη ομορφιά που μπορεί να σου  προσφέρει η φύση και το βουνό.
Προορισμός μας η Λαφίνα Τρικάλων (Θεσσαλίας) 360χ.λ.μ απο την Αθήνα .

Ασταμάτητο παιχνίδι και εξερεύνηση στα μυστικά μονοπάτια του δάσους που οδηγούσαν στις πηγές που φέρναμε στο σπίτι παγωμένο νερό με τα παγούρια μας , κρυφτό , κυνηγητό στη πλατεία γύρω απο τον τεράστιο πλάτανο και οι γιαγιάδες που καθόντουσαν γύρω - γύρω στο πεζούλι με τα βελονάκια τους και τις βέργες τους . . . . .



Το πανηγύρι του χωριού 3ήμερο παρακαλώ , του Αγ.Σωτήρος το πρωί μισή ώρα ποδαρόδρομος για την εκκλησία και μετά μπλέ πορτοκαλάδα Κλιάφα για τα παιδιά και οι μεγάλοι ελληνικό καφεδάκι,ά να μη ξεχάσω και το υποβρύχιο βανίλια..
Το απόγευμα οι σούβλες έπαιρναν φωτιά,τα τραπέζια στρωνόντουσαν,παγωμένη μπύρα,ψητά και τα κλαρίνα άρχιζαν !
Βόλτες και ψάρεμα πέστροφας στον Αχελώο παρέα με τον μπαμπά μου και τον παππού,στην επιστροφή η τηγανητή πέστροφα γινόταν ανάρπαστη.
Η καταστροφική προσπάθεια μου να μάθω να υφαίνω στον  αργαλειό της γιαγιάς μου…
Το σχολείο του χωριού με θέα τον δρόμο και την εικόνα της γιαγιάς και του παππού που μας προυπαντούσαν κάθε χρόνο.
Το καφενείο του χωριού που διέθετε το ένα και μοναδικό τηλέφωνο,ο μανάβης που ερχόταν μια φορά την εβδομάδα στο σχολείο του χωριού για να ψωνίσουν οι νοικοκυρές…
Αναμνήσεις…..μου φαίνονται τόσο μα τόσο μακριά,πως πέρασαν έτσι τα χρόνια…



Η Μαριτίνα και ο Γιώργος στη πλατεία στα Θεοδώριαινα , ένα υπέροχο χωριό γεμάτο πηγές και τρεχούμενα νερά .
 Παιδικά καλοκαίρια χωρίς τηλεόραση , χωρίς ηλεκτρονικά , και ο χρόνος για παιχνίδι δεν έφτανε . .Αυτές τις σκόρπιεςπαιδικές αναμνήσεις αλλά και την αγάπη μου για αυτά τα αθώα παιδικά καλοκαίρια που φαντάζουν πολύ μακριά για εμένα ήθελα να μοιραστώ με τα παιδιά μου . .



Η Λαφίνα το χωριό μου , μόλις 100 σπίτια ενώ τον χειμώνα δεν κατοικείται . .



Στα Θεοδώριαινα για καφεδάκι . .





Shopping στα Θεοδώριαινα ,τσάι βουνού , μέντα , ρίγανη και μέλι ελατίσιο .



Νερό απο την πηγή,τίποτα καλύτερο;
Η φύση είναι τόσο όμορφη,είτε στη θάλασσα ,είτε στο βουνό,τα παιδιά έχουν ανάγκη απο εικόνες,μυρωδιές,γεύσεις απο όλη την Ελλάδα.

www.4moms.gr

Αναγγελία Μνημοσύνου .

Την προσεχή Κυριακή 29 Ιουνίου 2014 και ώρα 09:30 (μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας)  στο ιερό Ναό των Τριών Ιεραρχών στα Άνω Πετράλωνα , θα τελεστεί  το ετήσιο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του πολυαγαπημένου μας συζύγου , πατέρα , αδελφού και θείου            ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΗΛΙΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ .

Θρήνος της μάνας…

Ο Ιησούς ξεψύχησε στο ξύλο μαρτυρίου,

μια μάνα λιποθύμησε, η Μάνα του Κυρίου…

………………………………..

Πώς να το στρέψω πάνω σου Χριστέ μου εγώ το βλέμμα

να σ΄ αντικρύσω στο σταυρό με πληγωμένο σώμα

και πώς θ΄ αντέξει η καρδιά, να δει τ΄ Άγιό σου αίμα

καθώς ποτίζει καταγής το ξεραμένο χώμα;

Στα χέρια σου που γιάτρευαν καρφιά τώρα καρφώσαν

και σου φορέσαν στα μαλλιά στεφάνι απ΄ αγκάθια.

Μα κι αν σε πνίγει ο καημός κι η πίκρα που σου δώσαν

γαλήν΄ έχουν τα μάτια σου κι Αγάπη μεσ΄ στα βάθια.

Τι κι αν στο μέσο στους ληστές, οι άνομοι σε βάζουν

αρνούμενοι τα λόγια σου με κατηγόρια τόση;

Τι κι αν σε εμπαίζουν με κραυγές και με φωνές χλευάζουν

Θεός αν είναι ας κατεβεί, απ΄ το σταυρό ας γλυτώσει;

Εσύ σαν τ΄ άκακο αρνί χωρίς να φταις πληρώνεις,

εκεί ψηλά που κρέμεσαι, στα ξύλα καρφωμένος

και δίχως βόγγους χάνεσαι, δίχως λυγμούς τελειώνεις

για να σωθεί παντοτινά, τ΄ ανθρώπινο το γένος.

Περιγελώντας κι άκαρδα, ετούτο δω το δείλι

άπονα χέρια χτύπησαν, λόγχισαν τα πλευρά σου

και τώρα που φλογίζονται, τα διψασμένα χείλη

αντί νερό όξος δίνουνε για ύστατη χαρά σου.

Κι όμως εσύ ήρθες στη Γη για το καλό του Κόσμου.

Γιατί μ΄ αφήνεις μοναχή και έρημη παιδί μου;

Γιατί όλα αυτά τα πάθη σου; Δος μου κουράγιο δος μου,

σε βλέπω πάνω στο σταυρό, συντρίβεται η ψυχή μου.

Νάταν και να γινότανε, τη μαύρη τούτη ώρα,

αντί για σε παιδάκι μου να σταύρωναν εμένα

κι όλο το αίμα που κυλά μέσ΄ στο κορμί μου τώρα

σταλαγματιά σταλαγματιά, να έχυνα για σένα.

Πέφτω, θρηνώντας θάμπωσα, μπροστά σου γονατίζω,

φωτιά με καίει ο πόνος σου, δεν έχω πια κουράγιο

να αγκαλιάσω το σταυρό, θα σβήσω εδώ, λυγίζω,

στερνά νιώθω απάνω μου, το βλέμμα σου το Άγιο…

………………………

Έκλεισε τα μάτια του, έγειρε το κεφάλι,

τριγύρω όλα ΄σύχασαν, βγάζει φωνή μεγάλη

και λέει στον Παντοκράτορα, το μαύρο δείλι εκείνο:

Πατέρα μου στα χέρια σου, το Πνεύμα παραδίνω…

Αθανάσιος Στεργίου Λιάπης

Η απόφαση της καταδίκης του Ιησού Χριστού

Η απόφασις βάσει της οποίας κατεδικάσθη ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εις τον σταυρικόν θάνατον, παρέμεινε μέχρι το 1309 μ.Χ. τελείως άγνωστη. Το 1309, όμως εις την Άκουλαν της Ιταλίας ανευρέθη μέσα σε σιδερένιο κιβώτιο γραμμένη στα εβραϊκά. Το 1381 μετεφέρθη εις την Κωνσταντινούπολη επί των ημερών του Πατριάρχου Ιερεμίου. Μετεφράσθη δε από τον Παναγιώτατον Οικουμενικόν Πατριάρχην Διονύσιον, κατά το έτος 1643. Η απόφασις έχει ως εξής:

Τω εβδόμω και δεκάτω Τιβερίου Καίσαρος, Βασιλέως Ρωμαίων, μονάρχου ανικήτου, Ολυμπιάδος διακοσιοστής πρώτης, Ηλιάδος ογδόης από κτίσεως κόσμου, κατά τον ημέτερον μερισμόν των Εβραίων τετρακισχίλια και εκατόν εβδομήκοντα τέσσαρα έτη και καταβολής των Ρωμαίων βασιλείας έτη εβδομήκοντα τρία και από της ελευθερίας της δουλωσύνης Βαβυλώνος έτη πεντακόσια εβδομήκοντα και καταστροφής του ιερού βασιλείου έτη ενενήκοντα και επτά, επί υπάτου του λαού των Ρωμαίων Λουκίου Ζιζονίου και Μάρκου Σεννίου και ανθυπάτου του Ιλλιρικού Παλιστέρα, κοινού διοικητού της χώρας των Ιουδαίων Κουίντου Φλαβίου, επί της διοικήσεως Ιερουσαλήμ ηγεμόνος κρατίστου Ποντίου Πιλάτου, επιστάτου της κάτω Γαλιλαίας Ηρώδου του Αντιπάτρου, της άκρας αρχιερωσύνης Άννα και Καϊάφα Αλλιάσου και Ματίλ μεγιστάνων εις τον ναόν, Ραμπάλ Αμαμπέλ Πιοκτένου εκατοντάρχου, υπάτου Ρωμαίων της πόλεως Ιερουσαλήμ Σουμπιμασαξίου Ποπιλίου Ρούφου.

Εγώ Πόντιος Πιλάτος, ηγεμών διά της βασιλείας των Ρωμαίων, επί του Πραιτωρίου της αρχιηγεμονίας, κρίνω και κατακρίνω και καταψηφίζω εις θάνατον σταυρικόν τον Ιησούν λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν, και από πατρίδος Γαλιλαίας, άνθρωπον στασιώτη κατά τον Νόμον του Μωσαϊκού και εναντίον του μεγαλοπρεπούς βασιλέως Ρωμαίων Τιβερίου Καίσαρος και ορίζω και αποφαίνομαι τον θάνατον αυτού σταυρικόν μετά των άλλων κατά το σύνηθες των καταδίκων επεί συνοίθρησεν αυτός πλήθος ανθρώπων και φτωχών, ούκ έπαυσε θορύβους εγείρων ενοχλείν την Ιουδαίαν ποιών εαυτόν Υιόν Θεού και βασιλέα της Ιερουσαλήμ, απειλών φθοράν της Ιερουσαλήμ και του Ιερού Ναού απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος και τολμήσας εισελθείν μετά βαΐων θριαμβευτής και πλείστου όχλου ώσπερ τις Ρηξ εντός της πόλεως Ιερουσαλήμ ως τον Ι. Ναόν και διορίζομεν τον ημέτερον πρώτον εκατόνταρχον Κουίντον Κορνήλιον περιάξαι τούτον παρρησία εις την χώραν Ιερουσαλήμ δεδεμένον μαστιζόμενον και ενδεδυμένον πορφύραν, εστεφανωμένον ακανθίνω στεφάνω και βαστάζοντα τον ίδιον σταυρόν επί ώμου αυτού ίνα ή παράδειγμα τοις άλλοις και πάσι τοις κακοποιοίς μεθ’ ου βούλομαι συνάγεσθαι δύο ληστάς φονείς και εξέρχεσθαι διά της πύλης Γιαμπαρόλας, της νυν Αντωνιανής αναχθήναι δε Αυτόν τον Χριστόν παρρησία επί το όρος των κακούργων ονόματι Κολβάριον, ούτινος σταυρωθέντος μείναι το σώμα εν τω σταυρώ εις κοινόν θεώρημα πάντων των κακούργων και άνω του σταυρού τίτλου τεθήναι γεγραμμένου τρισί γλώσσας τον

ΙΗΣΟΥΣ ΑΛΟΝ Ο ΙΛΗΣ ΙΟΔΑΜ ( Εβραϊστί) 

ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ( Ελληνιστί) 

ΙΕΖΟΥΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥΣ ΡΕΞ ΙΟΥΔΑΙΟΡΟΥΜ ( Ρωμαϊστί)

Ορίζομεν ούν μηδένα των ηστινοσούν τάξεις και ποιότητος τολμήσαι απερισκέπτως την τοιαύτην εμποδίσαι δίκην, ως υπ΄ εμού ωρισμένην μετά πάσης σεμνότητος εις ποινήν της αυτομολίας τούτου, Εβραίου όντος, κατά τα ψηφίσματα και τους Νόμους της των Ρωμαίων Βασιλείας.

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ

- Από της φυλής Ισραήλ: Ρωδιέ, Δανιήλ, Ραμπινήλ, Ιονακείν, Μπανικάν, Ροτάμ, Ιουταβέλ, και Περκουλάμ.

- Από της Βασιλείας και ηγεμονίας Ρωμαίων: Λούκιος, Σεξτίλιος, και Μαξιμίλιος. 

- Από των Φαρισσαίων: Μπαρμπάς, Συμεών, και Μπονέλη. 

- Από των υπάτων και δικαστών των Ρωμαίων: Λούκιος, Μπαντάνης, και Μακαρόλας. 

- Από της αρχιερωσύνης: Ρωάν, Ιουάδους και Μπουκασόλης. 

- Νομικός δημόσιος από των εγκλημάτων των Εβραίων: Μπουτάν.

Με μεγάλη επιτυχία η χοροεσπερίδα των Λαφινιωτών .

 

Περίσσιο το μεράκι της νέας γενιάς των Λαφινιωτών !
Μεγάλη ελπίδα γα τον τόπο μας η Πρόεδρος Βέττα Κοριμέτζα ! 
Έχουμε πει πολλές φορές εδώ στο dovroi.gr ότι τα ορεινά χωριά μας, η δική μας μικρή πατρίδα, όσο και αν η εξέλιξη του σύγχρονου κόσμου της επέφερε την εγκατάλειψη και την ερήμωση , μπορεί να ελπίζει όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που θα την αγαπούν .

Στο πέρασμα των χρόνων, από τον πόλεμο και δώθε, όσοι έφυγαν από τα χωριά μας και δημιούργησαν σε άλλα μέρη και κυρίως την Αθήνα, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης δεν ξέχασαν την Ορεινή μας Πατρίδα.
Ο νους τους ήταν πάντα εκεί, στις αγέρωχες βουνοκορφές μας, κοντά στα λιθοσόρια και τα μουσκεμένα από ιδρώτα μικροχώραφα, τις ρεματιές με τα γάργαρα νερά τους, τα ελάτια και τα λεβεντόκορμα δέντρα που κάποτε αποτελούσαν το αποκούμπι του τσοπάνη και του κοπαδιού τόσο στον ήλιο του καλοκαιριού όσο και στο λυσασμένο ανεμοδούρι του χειμώνα.
Για αυτούς τους ανθρώπους πρέπει  όλοι εμείς σήμερα να είμαστε περήφανοι γιατί αυτή την αγάπη τους τη μεταλαμπάδευσαν και στα παιδιά τους. Η φύτρα αυτών των ανθρώπων, η νέα γενιά της Ορεινής μας Πατρίδας δημιούργησε στην Αθήνα το έτος 2008 εκείνο το ιστορικό συνέδριο. Αυτή η νέα γενιά δραστηριοποιήθηκε στους συλλόγους του Αετού και του Παχτουρίου με επιτυχή για τον τόπο μας αποτελέσματα.
Πρόσφατα με χαρά διαπιστώσαμε ότι η νέα γενιά δραστηριοποιείται και στο σύλλογο της Λαφίνας. Και είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι με τη ποιότητα και την κουλτούρα των νέων συμπατριωτών μας που δραστηριοποιούνται στους συλλόγους των χωριών μας.
Τη Κυριακή 9 Μαρτίου ο σύλλογος της Λαφίνας πραγματοποίησε στην Αθήνα την ετήσια χοροεσπερίδα του στο κέντρο «ΤΑ ΒΑΡΕΛΙΑ» κοντά στην πλατεία Καραϊσκάκη. Η νεαρή και δραστήρια πρόεδρος του συλλόγου Βέττα Κοριμέντζα, η Αντιπρόεδρος Χαρά Βλάχου και τα άλλα νεαρά μέλη του διοικητικού συμβουλίου βρήκαν αυτή την υπέροχη και μάλιστα σε οικονομική τιμή αίθουσα και με το περίσσιο μεράκι τους δημιούργησαν μία υπέροχη ατμόσφαιρα όπου 150 και πλέον Λαφινιώτισσες και Λαφινιώτες με τους φίλους τους διασκέδασαν με την ψυχή τους από το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ. Όσο για τη φιλοξενία των Λαφινιωτών στη χοροεσπερίδα τους, η γνωστή φιλοξενία όλων των Ορεινών.
Τα χορό των Λαφινιωτών τίμησε με την παρουσία του ο Λαφινιώτης δημοτικός σύμβουλος Κώστας Βλάχος, ο πρόεδρος της αδελφότητας Παχτουριωτών Κώστας Βασιλάρας,ο πρόεδρος του συλλόγου Αετού Παντελής Τσάκαλος συνοδευόμενος από το Γραμματέα Νίκο Καρανάσιο. Αρνητικό χαρακτηρίζουμε το γεγονός της μη παρουσίας συμπατριωτών μας από τα γύρω χωριά .

Η Πρόεδρος Βέττα Κοριμέντζα (φωτό πάνω)  με το μεράκι της, το δυναμισμό της, τη σεμνότητά της και την αγάπη της για το χωριό,  αποτελεί για όλους όσους τη γνωρίσαμε τη μεγάλη ελπίδα για την Ορεινή  μας Πατρίδα . Βέβαια όπως προαναφέραμε και ο αείμνηστος  πατέρας της, ο ευπατρίδης των ορεινών Σωκράτης Κοριμέτζας, μεταλαμπάδευσε στα παιδιά του τη δική του μεγάλη  αγάπη για τα χωριά μας . 

Όλοι εμείς που νοιαζόμαστε για την Ορεινή μας Πατρίδα πρέπει να είμαστε αρωγοί σε όλες τις προσπάθειες των νεαρών συμπατριωτών μας που δραστηριοποιούνται στους συλλόγους μας . Είναι τώρα ευκαιρία να δοκιμάσουμε διασυλλογικές συνεργασίες  και να δημιουργήσουμε από κοινού μεγάλες πολιτιστικές εκδηλώσεις που θα σχετίζονται με την ιστορία της Ορεινής μας Πατρίδας, τους ανθρώπους της, τα ήθη και τα έθιμά μας που κληρονομήσαμε και που χάνονται στο πέρασμα των χρόνων .  

Είναι ίσως ευκαιρία να ξανασυζητήσουμε για την  αναβίωση της ιστορικής Ομοσπονδία των συλλόγων ή για μια Ένωση συλλόγων με ορισμένο σκοπό .

 

Κάντε κλικ εδώ να δείτε το βίντεο Νο 1

 

Κάντε κλικ εδώ να δείτε το βίντεο Νο 2

 

Κάντε κλικ εδώ να δείτε το βίντεο Νο 3

 

Κάντε κλικ εδώ να δείτε το βίντεο Νο 4

 

Κάντε κλικ εδώ να δείτε το βίντεο Νο 5

 
www.dovroi.gr
Ευχαριστούμε τον Δημήτρη Τσάκαλο . 

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΑΣ ΣΑΣ ΚΑΛΕΙ . . . . . .

Χριστούγεννα - Τότε και σήμερα...

Θυμάμαι κάποια Χριστούγεννα στο χωριό. Θάμουν δε θάμουν πέντε χρονών τότε, δεν είχα έρθει ακόμα στην Αθήνα και περιμέναμε πως και πως αυτές τις γιορτινές μέρες.

Θυμάμαι εκείνα τα Χριστούγεννα. Τότε που οι παιδικές μας ψυχές ήταν αγνές και πιστεύαμε τα παραμύθια. Τότε που βγαίναμε να πούμε τα κάλαντα και μαζευόμαστε μετά όλα τα πιτσιρίκια να δούμε ποιος μάζεψε τις περισσότερες "κοκόσιες" (καρύδια). Τότε που περιμέναμε να σφαχτεί το γουρούνι για να γευτούμε τις πεντανόστιμες "τσιγαρίδες" και κρεμόμαστε πάνω από τη γάστρα μέχρι να ψηθεί τ΄ αφράτο Χριστόψωμο. Τότε που στολίζαμε την κορφάδα του έλατου που είχε κόψει κάποιος μεγάλος και την είχε φέρει στο σπίτι, με χρωματιστά καραμελλοχαρτάκια και στεκόμαστε την παραμονή στο παραθύρι για να δούμε το αστέρι των Μάγων στον ουρανό. Τότε που γυρίζαμε στα σπίτια όσων γιόρταζαν για να κεραστούμε ένα λουκουμάκι ή κανά δυο καραμελλίτσες. Τότε που μας σήκωνε η μάνα τ΄ άγρια χαράματα και μέσα στο χιόνι πηγαίναμε στην εκκλησία, προσπαθώντας μέσα στο βουητό τ΄ αγέρα ν΄ ακούσουμε το "ωσαννά εν τοις υψίστοις".

Τότε που ο κόσμος ήταν πάντα όμορφος στα παιδικά μας μάτια και περιμέναμε να δούμε τον πατέρα να προβάλλει στην πόρτα του σπιτιού, ερχόμενος από την ξενιτιά (έτσι αποκαλούσαμε την Αθήνα) και τρέχαμε στην αγκαλιά του να πάρουμε ένα γλυκό, μια σοκολάτα, ένα δωράκι, να χαρούμε τον ερχομό του.

Τότε που χαιρόμαστε και αισθανόμαστε το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, με όλη την οικογένεια μαζεμένη κι απολαμβάναμε το κρέας (που δεν ήταν καθημερινό), τις πίτες και το μυρωδάτο Χριστόψωμο.

Θυμάμαι κάποια Χριστούγεννα στο χωριό, τόσο μακρινά από το σήμερα. Τόσο διαφορετικά που φαντάζουν σαν όμορφο, μαγευτικό παραμύθι...

195 χρόνια " Άγια Νύχτα"

Παραμονή Χριστουγέννων. Σ΄ όλο τον κόσμο, τα παιδάκια τραγουδούν στη μητρική τους γλώσσα την γλυκιά μελωδία " Ω στίλε ναχτ, χάιλιγκε ναχτ" (Ω νύχτα ήρεμη, νύχτα ιερή). Από τις καλύβες της Βραζιλίας ως τη χώρα των Εσκιμώων, από τους μαύρους της Αμερικής ως τους Ιθαγενείς της Γης του Πυρός, σε οποιοδήποτε δόγμα της χριστιανικής πίστης κι αν ανήκουν. Κι όλα τα παιδάκια, ακόμα και οι μεγάλοι, αν τους ρωτήσετε θα σας πουν ότι το τραγούδι αυτό είναι δικό τους, από τον τόπο τους, αφού τραγουδιέται από πατέρα σε γιο, από παππού σε εγγόνι.

Φέτος συμπληρώνονται 195 ακριβώς χρόνια από την ημέρα που πρωτακούστηκε η αγαπημένη μελωδία που συντροφεύει τα Χριστούγεννα όλου του κόσμου. Ήταν 24 Δεκεμβρίου του 1818, σ΄ ένα μικρό ταπεινό εκκλησάκι της Αυστρίας.

Ένα "Χριστουγεννιάτικο παραμύθι" είναι η ιστορία της "Άγιας Νύχτας", της μελωδίας αυτής, που ενώνει εχθρούς και φίλους...

Στο χωριουδάκι Χόχμπουργκ της Άνω Αυστρίας ζούσε στις αρχές του προπερασμένου αιώνα η εργατική οικογένεια του αρχιμάστορα υφαντή Φραντς Ξάβερ Γκρούμπερ. Ο πατέρας ήθελε να γίνει κι ο γιος του, ο Φραντς, ο πρώτος υφαντής του χωριού. Αλλά ο Φραντς από μικρός προτιμούσε το αρμόνιο της εκκλησίας, παρά τον αργαλειό του σπιτιού. Τελικά έγινε δάσκαλος στο χωριό του, αλλά επειδή εκεί δεν σήκωνε δεύτερο μαέστρο στο εκκλησιαστικό όργανο, πήγαινε τις Κυριακές και τις γιορτές στο γειτονικό χωριό, το Όμπεντορφ.

Εκεί ο παπάς του χωριού, Γιόζεφ Μόορ, ήταν ένας φανατικός μουσικός. Έτσι άφηνε ώρες ολόκληρες τον Φραντς να παίζει στο αρμόνιο της εκκλησίας. - Το χωριό του παπά Γιόζεφ ανήκε ως τα 1815 στη Βαυαρία. Το Συνέδριο της Βιέννης ευθυγράμμισε τα σύνορα Αυστρίας/Βαυαρίας κι έτσι το χωριό Όμπεντορφ, μαζί με την περιφέρεια του Σάλτσμπουργκ προσαρτήθηκαν στην Αυστρία. Αν δεν γινόταν αυτό, ο Φραντς θα ήθελε διαβατήριο για το γειτονικό χωριό του παπά Γιόζεφ. Κι ίσως αν δεν πήγαινε (το πιο πιθανό) δε θα δημιουργούνταν ποτέ η μελωδία αυτή, που μέσα σε λίγα χρόνια διαδόθηκε κατ΄ αρχάς σ΄ όλο το γερμανόφωνο χώρο, μετά σ΄ όλη την Ευρώπη και την Αμερική.

Ήταν 23 Δεκεμβρίου 1818. Το αρμόνιο του Αη Νικόλα του Όμπεντορφ βουβάθηκε ξαφνικά. - Υπάρχουν πολλοί μύθοι για την ανάγκη που έσπρωξε τον παπά Γιόζεφ να βάλει τη μελωδία αυτή στη λειτουργία των Χριστουγέννων. Ο πιο διαδεδομένος θέλει ποντίκια να τρώνε το όργανο της εκκλησίας και μπροστά στον κίνδυνο να μην γίνει η λειτουργία, ο παπάς έβαλε τη χορωδία να τραγουδήσει την "Άγια Νύχτα". Κάποιοι ιστορικοί ισχυρίζονται πως η υγρασία από τον παρακείμενο στο χωριό, ποταμό Σάλζαχ, σκεύρωσε το εκκλησιαστικό όργανο, ενώ κάποιοι άλλοι πιστεύουν πως ο παπάς θέλησε να βάλει μια νέα μελωδία στη χριστουγεννιάτικη λειτουργία, αφού όπως είπαμε, η αγάπη του για τη μουσική ήταν μεγάλη. Μόνο αέρας έβγαινε από τις σχισμές των αυλών του (Ένα τραγούδι της αγάπης κατακτά τον κόσμο, Έμιλ Κόσακ). Κι αύριο είναι παραμονή Χριστουγέννων, Άγια Νύχτα. Ο πιο ξακουστός μάστορας για τέτοιες επισκευές, ο Καρλ Μάουραχερ κάθεται μια μέρα μακριά από το Όμπεντορφ, αποκλεισμένος τέτοια εποχή από τα χιόνια, σε μια κοιλάδα του Τυρόλο. Αλλά Άγια Νύχτα χωρίς μουσική σ΄ ένα αυστριακό χωριό, είναι μεγάλη ασέβεια για τους καθολικούς κατοίκους. Πάει ο παπά Γιόζεφ στον Φραντς και του λέει:

Άρπαξε την κιθάρα σου Φραντς και σκάρωσέ μου στα γρήγορα ένα τραγούδι. Καταλαβαίνεις. Ένα τραγούδι που να πηγαίνει κατευθείαν στην καρδιά. Ένα τραγούδι, που να είναι άξιο της "ήρεμης, της άγιας νύχτας" της αυριανής.

Ήρεμη, άγια νύχτα, ψιθύρισε ο Φραντς, ανοίγοντας τα μεγάλα του μάτια, σα να τον άγγιξε με το φτερό του ένας άγγελος.Λοιπόν, παπά Γιόζεφ, τα λόγια τα έχουμε ήδη.

Όλη τη νύχτα οι δυο τους ξενύχτησαν. Ο παπά Γιόζεφ έφτιαξε το κείμενο (κατ΄ άλλους, τους στίχους τους είχε γραμμένους από το 1816) κι ο Φραντς με την κιθάρα του συνέθεσε τη μελωδία για να εκτελεστεί ο ύμνος από την χορωδία του χωριού. "Για μια μέρα το χρειαζόμαστε το τραγούδι. Και καλό να μην είναι, καλύτερα από το τίποτα", είπαν και πήγαν ν΄ αναπαυθούν για λίγες ώρες.

Αλλά το τραγούδι ήταν καλό.

Μια πρόχειρα συγκροτημένη χορωδία από χωριατόπουλα, τραγούδησε τη "Στίλε Ναχτ" γλυκά και με τη βαθιά ευλάβεια των χωρικών.

Οι απλοί άνθρωποι στην εκκλησία συγκινήθηκαν τόσο πολύ από την πρωτάκουστη μελωδία, ώστε - πρωτοφανές αυτό στα χρονικά της εκκλησούλας τους - χειροκρότησαν με τις χερούκλες τους τους μικρούς τραγουδιστές, τον πάτερ Γιόζεφ που έγραψε το κείμενο και πιο πολύ απ΄ όλους τον Φραντς Γκρούμπερ, τον συνθέτη του τραγουδιού της αγάπης που κατέκτησε τον κόσμο.

Ήταν 24 Δεκεμβρίου 1818. Πριν από 195 χρόνια...

Η διάδοση της Μελωδίας ήταν ταχύτατη, αν υπολογίσουμε πως ο στιχουργός της δεν ήταν, παρά ένας παπάς ενός μικρού χωριού, ο συνθέτης ήταν άγνωστος πέρα από την περιοχή του, παγκόσμια...πρεμιέρα του έργου δεν έγινε και φυσικά δεν υπήρχαν Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας.

Σήμερα η "Άγια Νύχτα" τραγουδιέται σε 300 γλώσσες, από παιδιά σε σχολικές αίθουσες μέχρι από διάσημους μουσικούς σε αίθουσες κονσέρτων.

Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Όμπεντορφ, όπου πρωτακούστηκε η μελωδία, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα κατεδαφίστηκε, μετά από μεγάλες ζημιές που υπέστη εξαιτίας πλημμυρών του ποταμού Σάλζαχ. Ξαναχτίστηκε αργότερα και κάθε χρόνο, στις 24 Δεκεμβρίου, δυο τραγουδιστές και η χορωδία στέκονται στο ίδιο μέρος (όπου στάθηκαν πριν 195 χρόνια οι Γκρούμπερ και Μόορ με τη δική τους χορωδία) για να τραγουδήσουν στις 12.00΄ ακριβώς: Άγια Νύχτα σε προσμένουν με χαρά οι Χριστιανοί...