Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

ΕΤΗΣΙΟΣ ΧΟΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ 2016

Το μεσημέρι  της Κυριακής 20 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στο κέντρο «ΠΛΑΚΙΩΤΙΣΣΑ» η ετήσια εκδήλωση του συλλόγου μας  καθώς στο κάλεσμα της διοίκησης ανταποκρίθηκαν πολλοί φίλοι, Λαφινιώτες και μη, που με την ενεργή παρουσία τους έστειλαν το μήνυμα ότι στηρίζουν τον σύλλογο και τις προσπάθειες που καταβάλλει.

Η ευχάριστη ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε και το γλέντι με πολύ κέφι που ακολούθησε, εδραιώνουν και δικαιώνουν την πεποίθηση ότι πρέπει να γίνονται τέτοιες εκδηλώσεις, για να κρατήσουν ζωντανή την επικοινωνία μεταξύ των συγχωριανών.

Η Πρόεδρος του συλλόγου, Βέττα Σωκ. Κοριμέντζα, ευχαρίστησε τους παριστάμενους στην εκδήλωση για την συμμετοχή τους και φέτος και όλους αυτούς που στηρίζουν ποικιλοτρόπως την κάθε προσπάθεια του Δ.Σ. όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαιτέρως την δύσκολη περίοδο που διανύουμε.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν η  Βάσω Τσιούνη πρόεδρος, ο Βασίλης Βασιλάρας Αντιπρόεδρος και ο Άρης Λάκκας Ταμίας της Αδελφότητας Παχτουριωτών, εκ μέρους του Συλλόγου του Αετού ο Παντελής Τσάκαλος και ο Κώστας Βασιλάρας από τον Λαογραφικό Όμιλο «ΗΛΙΔΑ» που μας τίμησαν με την παρουσία τους.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης έγινε η λαχειοφόρος αγορά με πολλά δώρα. Οι λαχνοί πουλήθηκαν όλοι, ευχαριστούμε πολύ όλους όσους βοήθησαν σε αυτό και ιδιαιτέρως αυτούς που ενώ δεν παρευρέθηκαν στην εκδήλωση υποστήριξαν την προσπάθεια αγοράζοντας λαχνούς.

Επίσης ευχαριστούμε όλους τους χορηγούς και τους επαγγελματίες, που βοήθησαν με την προσφορά τους την λαχειοφόρο αγορά καθώς και τους καλλιτέχνες και τους μουσικούς που πλαισίωσαν την όμορφη αυτή εκδήλωση.


ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!
























Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Η Μάννα μου
του Λευτέρη Αθ. Αναστασίου

                                                                                                    Μάννα μου
Στο μαύρο σου μαντήλι τυλίξαμε
της απαντοχής μας τις στράτες – φλάμπουρο
επιστροφής στην Ιθάκη του δικού μας νόστου…
στην αγκαλιά σου ζεστάναμε
την παγερή νύχτα της λήθης-τον άληκτο όρκο
για να μη σβήσει στην άβυσσο η φλόγα
που πυρώνει στη στέγη της Ιερής μας Εστίας,
το ιδεολογικό μας εωθινό…                                                      Μάννα μου

Στην ολόφεγγη ματιά σου – μια απέραντη θάλασσα –
λιώσαμε τους πάγους της αδικίας
και τα κρούσταλλα του μίσους…
Στον κρυφό στεναγμό σου, πλέξαμε
τη μουσική της κοινωνικής μας μπαλάντας
πένθιμο και ηρωικό άσμα στο βιγλάτορά μας
της Λευτεριάς…
η αγωνία σου δωρικός κίονας στις προσδοκίες μας
Παιδιά εμείς με πολλά όνειρα –
το χαμόγελό σου – ομηρικό πικροχαμόγελο
και Τζουμερκιώτικο μοιρολόγι –
μνήμη δικαίου και δικαίωσης…                                                       Μάννα μου

Το σκαρί της γενιάς σου
δεν βούλιαξε σε όποια θύελλα…
Πήρα μια δέσμη φωτός από τα μάτια του Κύρη μας
και στόλισα τον πόνο μου με κυκλάμινα…
Έγειρα στην αγκαλιά σου κι έγινα πιο άνθρωπος
Μάννα μου Σταύρωσή μας και Ανάσταση μαζί…
Μάννα μου στο θυροστόμι του σπιτιού μας,
Της Ιερής Φάτνης
Η αγκαλιά σου – πλατυτέρα του Κόσμου όλου…
                                                                                                                                                                                                           Μαμά μου
Η μορφή σου σκαλισμένη από ακοίμητες μνήμες
οι μόνες που φιλτράρουν την αίσθησή μας –
αυτές που σκιαγραφούν ένα πίνακα ζωής
και αποτυπώνουν μια στάλα καυτή, γήινη θλίψη.
Θλίψη απέραντη μα θλίψη άμωμη.
                                                                                                    Μαμά 
Θα ζεις πάντα δίπλα μας να μας θυμίζεις
το λυρικό, ελεγειακό ήχο του θρήνου
και να μας καλείς εκεί
που ανταμώνουν τα παιδιά όλου του Κόσμου
με το αθώο χαμόγελο στα χείλη…
                                                                                                   Μαμά 
κουβαλώντας χειμωνανθούς του Φλεβάρη
για το ταξίδι σου ανατολικά της Εδέμ,
πέρα από τους Κιμμέριους Τόπους,
όπου οι έγνοιες είναι πικρές
και η μοναξιά στυφή στου ουρανού το χειμώνα,
βάζω προσκεφάλι μου τον αγώνα σου
και σκέπη μου τη Στοργή σου… 
                                                                                                                                                                                                         Μαμά μου
Έσβησες με το χάραγμα της αυγής
με το άγγιγμα της πρώτης ηλιαχτίδας
σαν τα χαμόγελα που γενναιόδωρα μας χάριζες.
Έγινες ένα με τα’ άστρα…Ψάξε…
Εκεί θα βρεις όλους τους δικούς μας…Παλαιούς και Νέους…
Το Σιούλα, τον Ηλία, τον Αλέκο…της Λευτεριάς τους ήρωες
στόλισέ τους με στεφάνια δάφνης…
                                                                                                  Μαμά 
Έξω από τα καθημέρια σχήματα
νά’ρχεσαι συχνά στον ύπνο μου
να μ’ αγγίζεις με το Ιερό σου ρίγος
αυτό από τους κήπους της Α – θανασίας
για να χορταίνω θρήνους και κλάμα…
Καλό σου ταξίδι….


                                                                        Ο Λευτέρης Σου