Το άδικο προχωράει σήμερα με βήμα όλο σιγουριά.
Οι καταπιεστές προετοιμάζονται για δεκάδες χιλιάδες χρόνια.
Η βία εξασφαλίζει: Όπως ακριβώς είναι, έτσι θα μείνει.
Καμιά φωνή δεν αντηχεί έξω από τη φωνή των κυριάρχων.
Και στις αγορές λέει η εκμετάλλευση αδιάντροπα:
Τώρα εγώ πρώτη ξεκινάω.
Μα κι απ΄ τους καταπιεσμένους λένε πολλοί τώρα:
Αυτό που θέλουμε, ποτέ δεν πρόκειται να γίνει.
΄Οποιος ακόμα ζει, δε λέει: Ποτέ!
Το σίγουρο δεν είναι σίγουρο.
Όπως ακριβώς είναι, έτσι δε μένει.
Όταν πουν ό,τι είχανε οι κυρίαρχοι να πούνε,
θα μιλήσουνε οι κυριαρχούμενοι.
Ποιος τολμάει να πει: Ποτέ;
Ποιος φταίει, σαν η καταπίεση παραμένει; Εμείς.
Ποιος θα φταίει σαν η καταπίεση συντριβεί; Εμείς πάλι.
΄Οποιος γονατισμένος είναι, όρθιος να σηκωθεί!
΄Οποιος χαμένος είναι, να παλέψει!
΄Οποιος την κατάστασή του έχει αναγνωρίσει,
πώς να εμποδιστεί;
Γιατί οι νικημένοι του σήμερα είναι οι νικητές του αύριο.
Και το Ποτέ γίνεται: Σήμερα ακόμα!
«Όταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού
και δεν εισακούη τα παράπονά του,
το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν,
να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του,
είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του
και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του».
«Νέα Πολιτική Διοίκησης (…)»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου